Met de hulp van lange basislijninterferometrie (VLBI) bestudeerden wetenschappers de magnetisch veldtopologie van Blazar 3C 279, wat de aanwezigheid van talrijke gammastralen aan het licht bracht.
Blazars behoren tot een grote groep van actieve sterrenstelsels met actieve kernen en worden beschouwd als de meest talrijke niet-galactische bronnen van gammastraling. Hun karakteristieke kenmerken zijn relativistische stralen die bijna precies naar de aarde zijn gericht. Dat wil zeggen, blazars worden gezien als krachtige motoren, die dienen als natuurlijke laboratoria voor het bestuderen van deeltjesversnelling, plasma-relativistische processen, magnetische velddynamica en black hole-fysica.
NASA's Fermi Space Telescope is een belangrijk hulpmiddel voor het bestuderen van blazars. Het is uitgerust met een grote telescoop (LAT), waarmee fotonen gedetecteerd kunnen worden met energie van 20 miljoen tot 300 miljard elektronvolt. Tot nu toe kon Fermi meer dan 1600 blazars vinden.
Onderzoekers van Goddard Space Flight Center analyseerden gegevens van de LAT-telescoop en de Amerikaanse VLBA-array om 3C 279 te bestuderen. Het object leeft in het sterrenbeeld Maagd en is een van de helderste variabele bronnen van gammastraling die door Fermi wordt waargenomen.
Polarisatie-visualisatie van hoogfrequente radio-interferometrie (VLBI) hielp bij het bestuderen van de topologie van het magnetisch veld van compacte hoogenergetische gebieden in blazars. In 3C 279 werden verschillende gammastralingsgebieden gevonden. Van november 2013 tot augustus 2014 werden zes gammastralen opgenomen in Blazar. Wetenschappers onderzochten ook de morfologische veranderingen in de objectstroom.
Samengesteld beeld 3C 279. De contouren tonen de algehele intensiteit en het kleurengamma geeft de gepolariseerde intensiteitsschot weer. Lijnsegmenten - EVPA-richting
Het bleek dat de emissie van een nieuwe component (NC2) gedurende de periode van de eerste drie gamma-fakkels aangeeft dat de kern een mogelijke plaats is voor hoogenergetische straling. Bovendien geeft de vertraging tussen de laatste drie flitsen en de release van een nieuwe component (NC3) aan dat emissies met hoge energie stroomopwaarts van de 43 GHz-kern zijn (dichter bij het zwarte gat).
De bevindingen spreken van meerdere hoog-energetische dissipatie-sites in 3C 279. Bovendien is VLBI de meest veelbelovende methode voor het bestuderen van energieverspreidingsgebieden. Wetenschappers voegden echter toe dat meer waarnemingen nodig zijn om deze functies en de onderliggende mechanismen volledig te begrijpen.
