In 1959 sprong luitenant-kolonel Joseph Kittinger van een hooggelegen stratostaat naar de aarde vanaf een hoogte van meer dan 76.000 voet. Op weg naar beneden, opende de parachute stabilisator van tevoren en draaide zich om zijn nek. In een onbewuste toestand viel hij met een snelheid van 120 omwentelingen per minuut, totdat zijn hoofdparachute opende en zijn leven redde.
Dit is slechts een van de vele voorbeelden van gevaarlijke situaties die Kittinger tegenkwam toen hij in 1960 een hoogspringen begon, toen hij sprong vanaf een hoogte van 102.800 voet. Zijn record werd maar liefst 52 jaar bewaard. Zoals Kittinger Discovery News zei, de aeronautische programma's van de Luchtmacht waren niet gemaakt om records vast te leggen. Ze waren vooral gericht op wetenschap, waardoor vliegeniers en astronauten op grote hoogte konden overleven.
"Om al deze soorten interessante programma's te belichamen, heb je drie elementen nodig: vertrouwen in je team, vertrouwen in je uitrusting en vertrouwen in jezelf," vertelde Kittinger in een interview aan Discovery News. - Als een element ontbreekt, dan zit u in de problemen. Door deel te nemen aan al deze programma's, wist ik zeker dat ik levend terug zou komen. Ik had een uitgebreide training en was ervan overtuigd dat ik op die hoogte in een veilige toestand zou zijn. "
Kittinger bereidt zich voor op het Excelsior-project in augustus 1957. Kittinger, die op 1 maart te zien zal zijn in de PBS-documentaire "Space Men" ("Space Men"), is sinds het begin van zijn carrière bij de luchtmacht fan van het onderzoek van John Stapp. Stapp probeerde prototypen van zuurstofsystemen op zichzelf te testen in ongeschikte vliegtuigen en vloog in parabolische vliegtuigen (voorgangers van "Kotter Comet") om de staat van gewichtloosheid te ervaren. Misschien wel de meest bekende test was toen Stupp recordsnelheden scoorde op raketsleeën, waarbij hij de versnelling en vertraging van een persoon meet. Sterker nog, Stapp deed zijn onderzoek in de jaren 1950, nog voordat de eerste satelliet de ruimte in werd gelanceerd en lang vóór de jaren zestig, toen mensen doorbraken in het buitenland.
"Dr. Stapp was een van de weinige leiders in de medische wereld die geloofde dat we in de ruimte zouden gaan," zei Kittinger. - Niemand heeft ooit serieus gedacht dat we het konden en Stapp bleek een visionair te zijn. Er waren bepaalde momenten die belangrijk waren voor ons om een systeem voor bescherming van de kosmonaut te ontwikkelen. "
Kittinger werd vrijwillig lid van het volgende project van Stapp - Manhigh. Het doel was om een persoon op woensdag zo dicht mogelijk bij de ruimte te dompelen. Dit was een kleine afgesloten ruimte, namelijk de gondel onder de ballon op grote hoogte. Het is ook bedoeld om een mogelijkheid te bieden voor evacuatie uit de gondel wanneer de ballon de gewenste hoogte bereikt. Volgens Kittinger zijn de resultaten door de NASA gebruikt bij de ontwikkeling van het Mercury-project. Manhigh voerde drie vluchten uit op een hoogte van 100.000 voet en brak het vorige record (ongeveer 42.000 voet). Kittinger nam deel aan één vlucht en maakte vervolgens drie ballonvluchten op het Excelsior-programma, wat de meest dodelijke stap in de geschiedenis was. "Ik sprong in het onbekende," zei Kittinger, "maar ik had vertrouwen in de uitrusting en bemanning van Dr. Stapp en een kleine stabiliserende parachute, die we hebben ontworpen om een middel tot redding te bieden." (Hetzelfde ontwerp wordt nu in capsulemiddelen gebruikt.)
Kittingers carrière in de luchtvaart bleef vele jaren bestaan, maar had niet zo'n bekendheid. Het Stargazer-project was zijn laatste project in de luchtvaart van de luchtmacht, waar hij en astronoom Williams White elk uur observaties deden met de 12,5-inch Cassagren telescoop op een hoogte van 87.000 voet. Ze vergeleken hoe de sterren in de zone kijken zonder atmosfeer met simultane, op de grond gebaseerde observaties van dezelfde objecten. Kittinger zei dat het project een soort opmaat was voor de Hubble Space Telescope en anderen leuk vonden. Het project werd geannuleerd toen Stapp zijn functie neerlegde.
Baumgartner jump video:
Na drie dienstjaren tijdens de oorlog in Vietnam (inclusief 11 maanden als krijgsgevangene), bleef Kittinger tot 1978 in de luchtmacht. Toen begon zijn ballonrace, waar hij in de jaren tachtig driemaal won. Daarnaast was hij de eerste die in 1984 rond de Atlantische Oceaan vloog tussen Caribou (Maine) en Cairo Montenotte (Italië). Ondanks zijn isolement zei Kittinger dat hij niet te veel vrije tijd had om er zelfs maar aan te denken alleen te zijn. "Ik had het te druk. Ik moest de bal besturen, alle systemen, het weer bekijken. Vliegen over de oceaan, ik sliep slechts 2,5 uur. "
Kittinger hielp Baumgartner in 2012 te springen op 84-jarige leeftijd en koos alleen hem en een ander Red Bull-team omdat ze wetenschappelijke doelen nastreefden. De rest weigerde hij. Het programma was gericht op het ontwikkelen van het beste ruimtepak voor werk in de ruimte. De val van Baumgartner werd geregistreerd met fysiologische apparatuur die 50 jaar geavanceerder is dan die van Kittinger.
"Felix heeft niet alleen een nieuw record ingesteld voor lengte en snelheid, maar we hebben ook een nieuwe prestatie ontvangen in overeenstemming met de menselijke factor", aldus Kittinger.
