De grijstint op de gespotte afbeelding toont een locatie op de maan met bovenaan een intrigerende vorm. Hier is de laatste schuilplaats van de ESA SMART-1. Het apparaat werd in 2003 gemaakt en was een maanorbitale sonde, die de aardesatelliet gedurende 3 jaar observeerde. Op 3 september 2006 liep de operatie ten einde en werd het schip neergezonden om opzettelijk in de maan te vallen.
De laatste heldere schokflits werd opgemerkt op de grens tussen de maan dag en nacht met behulp van de Canada-France-Hawaii telescoop. Maar toen was er geen observatieschip in de baan, dus het was onmogelijk precies aan te wijzen waar de slag plaatsvond. Wetenschappers volgden vanuit hun baan, simuleerden verschillende situaties en zochten naar flitsen om de landingslocatie te beoordelen, maar gedurende meer dan 10 jaar bleef het een raadsel. In 2017 demonstreerden hoge resolutiebeelden van NASA's LRO de locatie van de SMART-1. Het ruimtevaartuig sneed een vlak van 4 m breed en 20 m lang. Hij stak een kleine krater over en groef in de maangrond. SMART-1 speelde een belangrijke rol bij het testen van de ionengine - een effectief type voortstuwingssysteem dat elektrische energie gebruikt om het apparaat de ruimte in te lanceren.
SMART-1 was de eerste ESA-missie die met dit motortype de ruimte in reed. De ionische beweging wordt ook gebruikt op BepiColombo, die in oktober 2018 aan Mercury wordt gelanceerd.
