Afbeelding toont hogere temperaturen in NASA- en NOAA-gegevens met een samenvatting van de wereldwijde klimaatverandering.
Nu is het officieel: 2018 is het vierde heetste jaar in de hele geschiedenis van observaties.
Aan het einde van elk jaar wordt een rapport samengesteld dat de onafhankelijke wereldwijde temperatuurmetingen van de twee agentschappen vergelijkt met historische gegevens. Gegevensverzamelingen worden verkregen van grondstations over de hele wereld. De test wordt echter uitgevoerd dankzij de satellieten die aanvullende informatie over het klimaat verschaffen.
Alle cijfers zeggen één ding: 2018 was heter dan elk jaar tussen 1880-2014. In de historische records verschijnen slechts drie jaar, die warmer waren. Het is niet ongebruikelijk dat jaarlijkse veranderingen het algemene beeld van de opwarming bevestigen. De schijnbare afkoeling is bijvoorbeeld merkbaar in 2016-2018.
Het weergegeven temperatuurbereik doet denken aan een klim van een roltrap, gevolgd door scherpe sprongen op en neer. Beide nieuwe analyses zijn uitsluitend gebaseerd op gegevens die zijn verzameld van grondstations, waardoor het mogelijk is om voor 1880 een lange continue reeks van samenvallende metingen te verkrijgen (er waren toen geen satellieten).
Nieuwe informatie werd vergeleken met informatie van het AIRS-instrument op NASA's Aqua-satelliet, die sinds 2002 in een baan om de aarde opereert. Deze vergelijking bevestigde de belangrijkste bevindingen van de analyse, maar wetenschappers maken zich vooral zorgen over de bevindingen van opwarming in het noordpoolgebied.
Het feit is dat satellietmetingen een grotere opwarming van de Noordpool laten zien dan door grondstations wordt vastgesteld. Aqua is een van een groep klimaatsatellieten van de A-Train-familie die een aantal klimaatvariabelen bestuderen (niet alleen temperatuur, maar ook vochtigheid en bewolking). Met deze informatie kunnen we het algemene klimaatbeeld afronden.
