De natuurlijke geschiedenis van de aarde kan nu astronomen begeleiden op zoek naar exoplaneten. Ongeveer 500 miljoen jaar geleden werd op deze planeet een andere lichte signatuur waargenomen vanwege de dominantie van mos. Ongeveer 300 miljoen jaar geleden gingen de teugels van de macht over naar varens, wat de lichtsignatuur van de planeet opnieuw veranderde.
Na de volledige natuurlijke geschiedenis van de evolutie van de aarde bestudeerd te hebben, waren wetenschappers waarschijnlijk in staat om een sjabloon af te leiden voor de imprints van vegetatie en de bepaling van de ouderdom van de bewoonbare planeten. Modellen tonen aan dat de signatuur van de weerspiegeling van terrestrische vegetatie toeneemt met de dekking van het oppervlak van onze planeet en de ouderdom ervan.
Geologische gegevens van de afgelopen 500 miljoen jaar laten zien dat het aardoppervlak dramatisch is veranderd: van ijs tot grote bossen. In het grootste deel van de vroege geschiedenis van de planeet bestonden planten simpelweg niet, maar uiteindelijk verspreidden ze zich over het oppervlak. De eerste waren mossen met een zwakke handtekening, die moeilijker te vinden is dan bomen. De geschiedenis van de aarde kan de sleutel zijn voor het zoeken naar het leven in het universum. Naarmate de evolutie vorderde, werd ook het vegetatiesignaal sterker, wat het mogelijk maakt om oude exoplaneten als potentiële habitats te beschouwen. Exoplaneten kunnen droog zijn met een heldere hemel en eindeloze cactussen of hete jungles met tropische bossen. Toen de NASA Galileo-missie in 1989 naar Jupiter ging, vroeg Carl Sagan om naar de aarde te kijken om te zien hoe het licht van het bewoonde leven van de planeet tot uiting kwam. Een onderzoek in december 1990 toonde een soort van impuls tussen de rode en IR-spectra die door vegetatie werden gecreëerd.
Het is moeilijker om exoplaneten te volgen, maar telescopen worden elk jaar krachtiger. Daarom is het op basis van terrestrische ontwikkeling mogelijk om potentiële werelden voor het leven te volgen en te begrijpen in welke evolutionaire fase ze zich kunnen bevinden.
