Sommige exoplaneten passen niet in het model van het zonnestelsel. Het is echter soms mogelijk om werelden te vinden die verbazen met hun ongewone eigenschappen. Vandaag zullen we Glize 436 b ontmoeten, wat de hete-ijsplaneet wordt genoemd.
Deze wereld werd voor het eerst opgemerkt in 2004 met behulp van Doppler-spectroscopie en de ontdekking werd bevestigd met behulp van de methode voor doorvoer (de planeet passeert voor een ster en blokkeert het licht). Gliese 436 b draait rond een rode dwerg en wordt bij 33 lichtjaar van ons verwijderd. Je moet in de richting van het sterrenbeeld Leo kijken.
De parameters van de wereld lijken op Neptunus. Gliese 436 b is 22,2 keer massiever dan de aarde en 4,3 keer radialer dan die van de aarde. Rondom een inheemse ster spendeert 2,64 dagen op een afstand van 4 miljoen km.
Gliese Orbit 436 b
Vanwege de nabijheid van de inheemse ster, bereikt het temperatuursymbool op het oppervlak van de planeet ongeveer 439 ° C. Verder verrast de planeet met zijn kenmerken. In 2007 rapporteerden wetenschappers dat een groot deel van Gliese 436 b wordt vertegenwoordigd door water. En op de bovenste laag kan het een dunne waterstofmantel zijn.
Als je dieper gaat, zul je water vinden in een exotische staat die wetenschappers van de aarde alleen in laboratoriumomstandigheden kunnen verkrijgen - heet ijs (ijs-VII en ijs-X). Het is gemaakt met een ongelooflijk hoge drukverhouding en kan hard zijn bij hoge temperaturen.
Interne structuur van Gliese 436 b
Ja, het klinkt raar, maar dat is het wel. Je zou het hete ijs niet kunnen aanraken, omdat het je vingers zal verbranden. Deze stof is dichter dan gewoon ijs en zinkt in water (koud ijs drijft op het oppervlak). Er wordt aangenomen dat de planeet verder van de huidige locatie is gevormd. Hoogstwaarschijnlijk was het een gasreus die naderde met de rest van de reuzen. Bij het naderen van de ster moest de waterstoflaag afblazen. Sommigen geloven dat Gliese 436 b misschien superaards is.
Vergelijkende afmetingen van de Gliese 436 b
Maar dit wonder houdt daar niet op. Het feit is dat de rode dwerg constant de planeet bestraalt met krachtige röntgenstralen. Dit leidde ertoe dat Gliese 436 b alweer 1/10 van zijn atmosferische laag afscheid nam. Maar dit proces gaat door. De atmosfeer wordt verwijderd in de ruimte en vormt een lange staart die zich uitstrekt achter de planeet langs het baanpad rond de ster. Hierdoor lijkt Gliese 436 b op een gigantische komeet met een staart.
Het is belangrijk om te begrijpen dat als de planeet de atmosferische laag volledig verliest, het zich transformeert in een rotsachtige planetoïde. De analyse toont aan dat de exoplaneet al een miljard jaar 0,1% van zijn eigen massa heeft verspild en de indicatoren blijven groeien.
Interessant is dat de baan van de planeet bijna polair is (de helling naar de evenaar van de thuisster overschrijdt 85 graden). Deze indicator is echter eenvoudig niet consistent met de bestaande modellen van de evolutie van het planetaire systeem. Om excentriciteit te behouden, moet een andere planeet ernaast roteren. Maar terwijl de tweede wereld niet kon worden gevonden.
