Een internationaal team van wetenschappers komt dichter bij het begrijpen van de aard van een mysterieus object dat explodeerde in de noordelijke hemel in de zomer van 2018. Op 17 juni registreerden telescopen in het sterrenbeeld Hercules een ongelooflijk heldere anomalie die zich 200 miljoen lichtjaren van ons bevindt. Ze heette AT2018cow of "The Cow". Het object flitste plotseling en ging snel uit.
Door verschillende bronnen van de beoordeling te combineren, waaronder harde röntgenfoto's en radiogolven, geloven experts dat ze erin slaagden het exacte moment van de sterrencrash vast te leggen. De gebeurtenis moet een compact object genereren, zoals een zwart gat of een neutronenster. Het rotzooi rond de evenementenhorizon veroorzaakte een ongelooflijk heldere gloed.
Weergave van de "koe" 80 dagen na de explosie. Voor observatie gebruikt het Keck-observatorium op Hawaï. Het object leeft in het sterrenstelsel CGCG 137-068 op een afstand van 200 miljoen lichtjaren van de aarde.
Dit is een zeldzame gebeurtenis voor observatie, die kan helpen om de fysica van de eerste dagen van de schepping van een zwart gat of een neutronenster beter te begrijpen.
Nieuwsgierig "Koe"
Na het vinden van het object raakte meteen geïnteresseerd in de internationale gemeenschap. Eerst dachten ze dat het een supernova was. Verdere observaties hebben echter iets anders aangetoond. Allereerst was de anomalie onnatuurlijk helder (10-100 keer sterker dan een typische supernova). Bovendien brak ze snel uit en verdween. Het duurde slechts 16 dagen voordat het object het grootste deel van het vermogen uitstraalde. Het gebruik van het Keck-observatorium op Hawaï en de toegang op afstand tot de SoAR-telescoop in Chili hielp de structuur van het object van dichterbij te bekijken. De aanwezigheid van waterstof en helium is zichtbaar in de chemische samenstelling, die het model van samensmelting van compacte voorwerpen (zoals die gemaakt door gravitatiegolven) uitsloot.
Uitgebreide strategie
Astronomen hebben vanouds sterendood onderzocht op een optische golflengte. Maar in de nieuwe studie pasten ze een meer omvattende aanpak toe. Het team keek naar het object met röntgenstralen, harde röntgenfoto's (tien keer krachtiger dan normaal), radiogolven en gammastralen. Dit maakte het mogelijk om anomalieën te onderzoeken, zelfs nadat de oorspronkelijke schijnbare helderheid was verdwenen.
Sterren vallen vaak in zwarte gaten, maar het grootste deel van het resulterende materiaal blokkeert observatie. Gelukkig werd rond de "Koe" een uitbarsting waargenomen die tien keer minder was dan bij de gebruikelijke stellaire explosie. Het gebrek aan materiaal mocht rechtstreeks in de "centrale motor" van het object kijken, waarvan het gedrag leek op een zwart gat of een neutronenster.
Galactische buur
Het team profiteerde ook van de relatieve nabijheid van de ster tot de aarde. We kunnen zeggen dat 200 miljoen lichtjaren voor observatie letterlijk om de hoek ligt. Bovendien is het het dichtst in de buurt van een dergelijk object, dat in een direct overzicht viel. Verder onderzoek zal helpen bij het bepalen van de exacte aard van het object.
