te bestuderen
Cassiopeia Een overblijfsel van de supernova gevangen door NASA Chandra X-ray Observatory. De locaties van silicium (rood), zwavel (geel), calcium (groen) en ijzer (violet) in fragmenten worden getoond. De Micro-X-missie brengt een groter aantal elementen in kaart, zodat astronomen de explosie beter kunnen bestuderen.
NASA lanceerde een prototype van een telescoop en een röntgenstraalmonitor die werd vrijgegeven door Cassiopeia A. Uitbreiding van fragmenten van een opgeblazen ster. De booster met het Micro-X-apparaat begon op 22 juli en werd met succes getest.
De vliegtijd van de sonderende raket is korter in vergelijking met orbitale satellieten, zodat meer wetenschappelijke gegevens kunnen worden verkregen. Er zijn slechts een paar heldere röntgenbronnen in de lucht om een paar minuten van de beoordeling te herstellen. Cassiopeia A wordt beschouwd als een van de meest lichtgevende.
Micro-X vertrok in New Mexico naar een hoogte van 160 km om röntgenstraling op te sporen die werd geabsorbeerd door de atmosferische laag van de aarde. Hij slaagde erin de overblijfselen gedurende 5 minuten te observeren. De maximale starthoogte bereikte 270 km. De missie omvat de eerste array van x-ray microcalorimeters met overgangsranden voor ruimtevluchten. Deze sensoren functioneren als zeer gevoelige thermometers en zijn ideale detectoren voor de röntgentelescoop.
Een microcalorimeter wordt weergegeven in drie delen: een absorber (ontvangt licht en transformeert in warmte), een thermistor (bepaalt de weerstand tegen temperatuurverandering) en een radiator (koelt het mechanisme). Een speciale koelkast verlaagt de temperatuur van de Micro-X tot 0,075 ° C. Wanneer het apparaat röntgenfoto's vangt, transformeert het de lichtenergie in warmte. Wetenschappers proberen een belangrijk punt te begrijpen: of de temperaturen van gassen die worden uitgestoten door een stellaire explosie hetzelfde zijn voor ijzer en silicium. Een dergelijke analyse kan niet worden uitgevoerd met spectrometers van Chandra. Micro-X verschilt daarin dat het elk afzonderlijk foton in het gezichtsveld kan nemen en het exacte spectrum met een energie-index kan weergeven.
Informatie die door het apparaat wordt verzameld, helpt om te begrijpen hoeveel zuurstof er in Cassiopia A zit, en om de snelheid van de ringvormige emissies te meten. Nu blijkt het de zwakke spectraallijnen te berekenen, waarbij de gegevens over welke gassen in het residu aanwezig zijn worden aangegeven met een indicatie van hun snelheid en richting.
Het Micro-X-team is van plan zich te concentreren op andere ruimtevoorwerpen (sterresten of galactische clusters). Er is zelfs een idee om het apparaat te gebruiken om te zoeken naar donkere materie. Transitiefotonsensoren zullen worden opgenomen in aankomende missies. Bijvoorbeeld in de jaren 2030. van plan om een nieuwe ATHENA-ruimtetelescoop (ESA) te lanceren. Dit is een array van 5.000 pixels, die bijna 40 keer groter is dan de 128-pixel Micro-X-detector. Hij zal de structuur van heet gas in galactische groepen onderzoeken en een telling van zwarte gaten uitvoeren.
