niet werkt
Op 6 december 1957 lag de Vanguard-raket op het lanceerplatform van Cape Canaveral in Florida. De lading op de bovenkant van de raket was de satelliet TV-3, die werd ontworpen om krachten in het ruimtegebied tussen de Verenigde Staten en de Sovjetunie in evenwicht te brengen. De laatste nam de leiding in een veelbelovende ruimterace door Sputnik-2 een maand eerder te lanceren.
Op zestien minuten voor de middag brulde Vanguard. Het leek erop dat hij begon te rijzen, maar toen faalde het systeem. De raket verloor zijn stuwkracht en zakte in elkaar. Vanguard barstte in vlammen op. De satelliet werd weggegooid en begon duidelijk zijn signaal naar de hele wereld te sturen. Het was een drukke dag voor de media.
De geschiedenis van Avant-garde eindigt meestal bij deze niet-succesvolle start, maar het programma zelf is niet opgehouden te bestaan.
Satellite Avangard werd gelanceerd toen Amerika deelnam in 1957-58. in het internationale geofysische jaar, toen wetenschappers uit de hele wereld hun krachten bundelden om de zon te bestuderen in een periode van hoge zonneactiviteit. De Amerikaanse Nationale Veiligheidsraad keurde de IGY-satelliet van de Verenigde Staten in 1955 goed en president Eisenhower koos de Vanguard-raket als de technologie die in staat is om deze satelliet te leveren. Het idee was om een civiele supersonische raket te gebruiken in plaats van een nieuwe te maken, en zodoende ruimteverkenning te isoleren van het wapenontwikkelingsprogramma van het land. Na een mislukte poging om de eerste satelliet van Amerika te lanceren, waren er andere Vanguard-raketten en -satellieten klaar voor de vlucht. Elke lancering had slechts een slagingspercentage van 50% om de payload veilig in de baan te brengen, dus moesten verschillende satellieten gelanceerd worden.
De tweede lancering van Vanguard was niet veel beter dan de eerste; de satelliet kon op 5 februari 1958 niet in de ruimte komen.
De derde poging was succesvol. De Avant-garde raket lanceerde met succes de Avangard-1 satelliet in de baan op 17 maart 1958.
Het ruimteschip, dat typerend was voor die tijd, was vrij klein en eenvoudig. Avantgarde 1 was een 3,24 pond aluminium bol met een diameter van iets minder dan 6,5 cm. In de bol waren twee zenders, één aangedreven door een batterij kwik, en de andere van zes vierkante zonnecellen die buiten op de satelliet werden gemonteerd. Deze zenders volgden voornamelijk satellietgegevens, maar hun tweede doel was om het elektrongehalte tussen Avangard-1 en grondstations te bepalen. De satelliet had ook twee thermistors aan boord, gericht op het verzamelen van gegevens over de interne temperatuur gedurende 16 dagen. Deze gegevens hielpen wetenschappers om de effectiviteit van het Avangard-1 thermisch beschermingssysteem te bepalen. Deze verbinding tussen de satellieten en de aarde werd uitgevoerd met behulp van antennes van 1,8 meter.
