Apollo 14, 45 jaar geleden (5 februari 1971) op de maan geland, is algemeen bekend voor verschillende evenementen. Captain Al Shepard (Al Shepard) speelde golf op de maan. Ed Mitchell (Ed Mitchell), een voormalige piloot van de maanmodule, voerde een experiment uit zonder de kennis en toestemming van NASA, en de radar weigerde normaal te werken, wat echter een succesvolle landing niet verhinderde.
Maar een halve eeuw later verscheen er nieuwe informatie over deze missie. Waaronder het Apollo-projectarchief, met duizenden 'vergeten' foto's die recent op de Flickr-service zijn gepost. Hier zijn een paar diamanten die uit dit archief zijn gehaald.
Earth Sickle
De astronauten van de Apollo-missie waren zo ver van de aarde dat ze het met hun duim gewoon voor hun ogen konden verbergen. Een opvallend feit: de sikkel op aarde (een kwart), die je boven de maanmodule ziet hangen, geeft de omgekeerde fase aan waarin de maan zich op dat moment bevond vanaf de aarde (driekwart). En de aarde beweegt niet op dezelfde manier door de lucht als de maan.
Adem in een doos
In deze momentopname ziet u het Portable Life Support System (PLSS), dat astronauten ondersteunt die op het oppervlak van de maan leven, druk creëren, zuurstof en water leveren. De hoeveelheid koele lucht die aan de astronaut in het ruimtepak wordt geleverd, kan met een druk op de knop worden gewijzigd, zodat astronauten enigszins gekoelde lucht kunnen krijgen als ze snel bewegen. Logboekinvoeren geven de effectiviteit van deze oplossing aan. Echter, de kapitein van Apollo - 16, John Young (John Young) zei later dat hij "bevroren was in een ijskegel" tijdens de rest, hoewel de temperatuur van de stroom gemiddeld was.
Vervoer van gesteentemonsters
Vanuit het raam van de maanmodule konden astronauten de modulaire transportband (links) zien die bedoeld was om apparatuur te dragen. Hij was een kleine kar die minachtend een riksja werd genoemd. Met een gewicht van 26 pond (10, 4 kg, volgens de normen van de Aarde), kon ze een gewicht dragen dat vier keer zo groot was. Rickshaw was een uitstekende helper voor het transporteren van rotsmonsters en apparatuur die nodig was om het oppervlak van de maan te bestuderen. Desalniettemin werd het ruige landschap van onze ruimtesatelliet soms de reden dat de transportband vastzat, waardoor Mitchell en Shepard gedwongen werden om het van tijd tot tijd handmatig boven het oppervlak over te brengen.
Vuil oppervlak
De Apollo Astronauten - 14 namen verschillende foto's van hun maan Antares-module, gevangen op de maanbodem - de regoliet. Dit stelde specialisten op aarde in staat om conclusies te trekken over hoe goed hij met zijn taken omging, dus zijn volger werkte tijdens de Apollo 15-missie met een verhoogde belasting. De daaropvolgende missie zelf was langer dan deze en er werd ook een trolley aan de module toegevoegd. Op de foto ziet u het stof rond een van de poten van de module. Omdat het oppervlak gepoederd was, ontdekten astronauten dat regolith (maanbodem) perfect verdicht was op slechts een paar centimeter van het oppervlak.
Elektrische zin
Op de voorgrond van deze foto zie je apparatuur gebracht door Apollo - 14 naar de maan voor experimenten. Dit apparaat, het Supretathermal Ion Detector Experiment (SIDE), is ontworpen om de interactie van de zonnewind - een constante stroom deeltjes - en de maan tijdens het passeren van het magnetisch veld van de aarde te volgen. Soms werden tijdens het experiment, na de inslagen van micrometeorieten, ionen gedetecteerd, wat vermoedelijk de wind was die ontstond na het instorten van kosmische kasseien.
Afgebrand
Wanneer astronauten naar de maan gaan, is een van hun grootste zorgen stof. Ongeacht hoe zorgvuldig ze van haar af proberen te komen, terug in de maanmodule. Het onderdeel zit nog steeds vast. Dan heeft ze de neiging om overal ineengedoken te zijn - in het haar, experimenten, zelfs in de mond. Een van de astronauten van de Apollo-missie - 17 zei dat hij een merkwaardige stofwarmte had. Verschillende astronauten verklaarden dat het naar zwart poeder ruikt, maar de chemische reacties die tot deze conclusie leidden, zijn nog steeds niet precies gedefinieerd.
Luxueuze eenzaamheid
Dit is een van de foto's waarin Stu Roosa, de piloot van de commandomodule, Antares veroverde, weggedragen in de verte, met zijn twee kameraden binnen. Hij was van plan enkele dagen alleen door te brengen in de commandormodule van Orion, foto's te maken van de maan en zijn kameraden te verzekeren voor het geval ze dringend de oppervlakte moesten verlaten. Zoals de meeste piloten van de commandomodule, merkte Ruza geen eenzaamheid op - de mogelijkheid om je benen te strekken en een bad te nemen in de buurt Apollo werd als een aangename luxe gezien.
Terug naar huis
De foto genomen vanuit de commandomodule legt het moment vast waarop Shepard en Mitchell terugkeerde van het maanoppervlak. De commandomodule onderging enkele wijzigingen na een bijna fatale explosie die het zuurstofreservoir en andere vitale delen van het ruimtevaartuig beschadigde. Maar Shepard zei dat hij er vertrouwen in had dat NASA en de ontwerpingenieurs een oplossing voor het probleem zouden vinden. Volgens hem, tijdens een historisch interview in 1998, gaf dit een beetje troost en verhoogde het de tijd voor training, maar ze waren er volledig zeker van dat alle problemen zouden worden opgelost.
