Om te proberen het leven buiten de aarde te vinden, moeten wetenschappers eerst begrijpen welke tekens het meest overtuigende bewijs zouden zijn.
Gedurende de afgelopen 20 jaar hebben NASA-ruimtevaartuigen gezocht naar mogelijk geschikte omstandigheden om in het zonnestelsel en daarbuiten te leven. Het apparaat op Mars vond bewijs dat de planeet meren en stromen had, eens beschermd door een dichte atmosferische laag. Op de Saturnusmaan Enceladus zag het Cassini-schip waterstralen vrijkomen uit de ijslaag. De toekomstige Europese missie van Clipper kan vergelijkbaar onderzoek doen naar de satelliet van Jupiter in Europa, waar ze nog meer jets opmerkten. Zelfs buiten ons systeem zijn er duizenden buitenaardse werelden met oppervlakkige oceanen.
De volgende stap in het verkennen van de buitenaardse omgeving zal zijn om uit te zoeken of ze echt geschikt zijn voor het leven, en alleen dan moeten we beginnen met zoeken. Helaas is er geen eenvoudige methode om het leven te detecteren. De camera kan geen groeiende marker van bacteriën op Marssteen of onder Enceladus-ijs vangen, dus je moet een set gereedschappen en verschillende gegevens gebruiken om naar biomarkers te zoeken.
Maar wat zijn de tekenen van het leven? Om dit te begrijpen, creëerden NASA-wetenschappers de "levensdetectieladder", waarbij elke stap een belangrijk kenmerk van het leven is.
Trap Biosignaal
De trap bevat 15 functies die wetenschappers definiëren als indicatoren van het leven. Ze beschrijft ook precies hoe onderzoekers deze eigenschappen kunnen meten en begrijpen of ze echt bewijs van leven zijn. Al het leven dat we kennen heeft complexe organische moleculen nodig en gebruikt aminozuren - twee functies in de trap. Maar hun ontdekking bewijst niet het feit dat ze worden geproduceerd door levende organismen. Veel chemische reacties op de planeet creëren bijvoorbeeld aminozuren en andere organische moleculen.
Indicatoren kunnen doelmoleculen zijn die in unieke verhoudingen worden gevonden in vergelijking met verwachte niveaus in de omgeving. Andere biosignals omvatten pigmenten, tekenen van metabolisme (bijvoorbeeld afvalwarmte) of zelfs tekenen van de evolutie van Darwin.
Omgevingscontext
Vervolgens moet je begrijpen: kunnen wetenschappers deze biosignalen op afstand meten en op hun plaats houden? De essentie ligt niet alleen in de efficiëntie van het instrument, maar ook in het elimineren van de factor van contaminatie van monsters door moleculen die van de aarde zijn gebracht. Onderzoekers moeten ook rekening houden met de omgevingscontext. Hoe fragiel is het monster? Kan analyse het vernietigen? Heeft het medium een chemische invloed op het monster?
De ladder geeft antwoord op elke bio-censuur, gebaseerd op de ervaring die is opgedaan met het zoeken naar het leven van Mars of in oude aardse rotsen in de meest extreme omstandigheden. Het bleek dat lichtere metingen (lagere stadia) moeilijker te interpreteren zijn dan hogere. De auteurs herinneren eraan dat hun "Ladder" een mobiele tool is en kan worden gewijzigd / aangevuld met de ontvangst van nieuwe gegevens.
