GOCE wordt beschouwd als een van de meest opmerkelijke missies van ESA. In de laagste baan bevond de satelliet zich letterlijk aan de rand van de ruimte, op een hoogte van slechts 224 km. De missie werd in 2009 gelanceerd op de Rokot-raket vanuit het noorden van Rusland. GOCE heeft 4 jaar besteed aan het nauwkeurig weergeven van de zwaartekracht van de aarde, waardoor een uniek model van de "geoïde" kon worden afgeleid. Dit is een hypothetische vorm, die het oppervlak van de Wereldoceaan alleen zal aannemen bij contact van zwaartekracht en rotatie, waarbij de invloed van wind en getijden wordt genegeerd.
De studie van het zwaartekrachtsveld van de planeet en de bijbehorende geoïde maakt een beter begrip van de mondiale oceaancirculatiepatronen mogelijk. Bovendien spelen ze een cruciale rol bij de regulering van het klimaat.
Om de 'wiskundige figuur van de aarde' te berekenen, moest GOCE zo snel mogelijk in een baan om de kleinste variaties in het zwaartekrachtveld van de aarde vliegen. Met dit snelle en lage baanpad kunt u unieke taken uitvoeren. GOCE vloog zo laag over de planeet dat de lucht nog steeds dicht was, dat wil zeggen, er was aanzienlijke weerstand. Om de metingen van GOCE op de ware zwaartekracht te kunnen richten, moest de satelliet in "vrije val" blijven. Daarom had hij een ongewoon aërodynamisch ontwerp en een motor met elektrische ionen, waardoor kleine krachten (1-20 mN) werden gecreëerd, die continu en onmiddellijk de veranderingen in luchtweerstand compenseerden.
Na 4 jaar werken aan de rand van de ruimte, op 11 november 2013, keerde GOCE terug naar de atmosfeer van de aarde over de Falklandeilanden, waar het instortte en verbrandde. Zelfs een ongewoon iets gebeurde voor een vallende ruimtevaartuig - het werd opgemerkt door aardse waarnemers. De teamleden waren verdrietig om de missie te voltooien, maar hierdoor konden ze doorstromen naar de volgende projecten met het gevoel dat ze het meeste uit GOCE haalden.
