Twee onafhankelijke groepen wetenschappers hebben bewijs gevonden voor de aanwezigheid van bartonische stofdeeltjes die sterrenstelsels met elkaar verbinden.
Er was een probleem met de geboorte van de oerknaltheorie. De berekening van de hoeveelheid van een normale stof die moet bestaan heeft de berekeningen niet gehaald. Ontbrak maar liefst 50%! Sindsdien hebben onderzoekers geprobeerd dit tekort te verklaren. De belangrijkste theorie was dat er draden van baryonische materie in de ruimte tussen sterrenstelsels zijn, die niet met conventionele instrumenten kunnen worden gefixeerd.
Om het onvermogen te omzeilen te omzeilen, bestudeerden de teams het Sunyaev-Zeldovich-effect - het licht dat overblijft na de verstrooiing van de oerknal passeert een heet gas en wordt gemeten in de kosmische microgolfachtergrond. Om dit te doen, gebruikten we informatie van de Planck-satelliet, verzonden in 2015, om een kaart van posities te vormen waarin baryondraden aanwezig kunnen zijn. Elke groep koos een paar sterrenstelsels voor studie en voegde informatie toe. Het proces werd herhaald voor meerdere paren om fouten te elimineren. Als gevolg hiervan konden ze bewijzen van theoretische discussies tussen sterrenstelsels onthullen. In de ene groep zijn ze driemaal dichter dan de gemiddelde waarde van de waargenomen materie, in de andere - 6 keer. Het verschil is te wijten aan verschillen in afstand.
De groepen beweren dat hun gegevens de aanwezigheid van de ontbrekende baryonische materie bevestigen, wat betekent dat het raadsel als opgelost kan worden beschouwd.
