Waar komen de elementen die nodig zijn voor het leven vandaan? Ze exploderen in de ruimte na de dood van sommige sterren. Onderzoekers hebben al heel lang geleden explosieve sterren en hun 'supernovaresten' bestudeerd om het proces van productie en distributie van elementen te begrijpen.
Vanwege zijn "evolutionaire status" is Cassiopea A een van de meest bestudeerde supernova-resten. Een nieuwe foto van het Chandra X-ray Observatorium toont de locatie van verschillende elementen: silicium (rood), zwavel (geel), ijzer (paars) en calcium (groen). Elk van hen produceert röntgenstralen in smalle energiebereiken, waardoor u specifieke kaarten kunt maken. De explosiegolf is een blauwe buitenring.
Restanten van Supernova zijn belangrijk om te bestuderen omdat ze zelfs duizenden jaren na de explosie een hoge hitte (miljoenen graden) behouden. Daarom gloeien veel resten fel op röntgenfoto's die niet opvallen voor conventionele telescopen.
Chandra laat wetenschappers gedetailleerde informatie verzamelen over elementen die door een explosie in de ruimte worden gegooid. Informatie laat zien dat een bepaalde supernova een enorm aantal belangrijke ruimtecomponenten heeft gecreëerd. In Cassiopia A werden 10.000 aarde massa's zwavel en ongeveer 20.000 massa's aarde van silicium gevonden.
Ook in de beoordeling opgenomen waterstof, koolstof, stikstof en fosfor, merkbaar bij het gebruik van andere telescopen. In combinatie met de detectie van zuurstof, weten we dat we de elementen zien die nodig zijn om DNA te creëren. Zuurstof is het meest voorkomende element in het menselijk lichaam (65%), calcium helpt bij het vormen en onderhouden van gezonde botten en tanden en ijzer is een belangrijk onderdeel van rode bloedcellen die zuurstof door het lichaam transporteren. Alle zuurstof in ons systeem komt van de explosie van massieve sterren. Ongeveer de helft van het calcium en 40% ijzer wordt ook door deze explosies gevormd.
Veel wetenschappers geloven dat de stellaire explosie die Cassiopea A creëerde plaatsvond in 1680. De oorspronkelijke ster was 16 keer massiever dan de zon, maar verloor ongeveer honderdduizenden van zijn massa enkelehonderdduizend jaar vóór de explosie.
Tijdens zijn leven, begon de ster waterstof en helium in de kern af te voeren om zwaardere elementen (nucleosynthese) te vormen. De energie die hierdoor wordt gecreëerd, balanceerde de ster en de zwaartekracht. Reacties gingen door tot het verschijnen van ijzer in de kern, waarna energie begon te worden verbruikt.
Binnenin wordt een dichte kern gevormd en vervolgens worden de buitenste lagen, samen met de elementen, in de ruimte geworpen, waar vervolgens kernreacties met hen plaatsvinden.
Chandra observeerde Cassiopeia A. vaak: in 1999 werd een telescoop de ruimte in gelanceerd. Verschillende tools hielpen om een compleet beeld te krijgen van de neutronenster, de details van de explosie en het proces van uitwerpen van elementen.
