Composietbeeld van de sluiernevel gemaakt in een supernova-explosie. Weergegeven in röntgen (blauw), ultraviolet (wit) en infraroodgegevens (blauw en rood) missies ROSAT, GALEX en WISE
De Cygnus-lus (sluiernevel) is een supernova-restant en het resultaat van de explosieve dood van een massieve ster 10.000-12.000 jaar geleden. Gedetailleerde modellering van de verbazingwekkende draadachtige vorm suggereert dat de explosie plaatsvond in de interstellaire holte gecreëerd door de voorgangerster.
In de astronomie worden, vanwege de grote omvang en afstand, veel eigenschappen bij benadering genoemd. Jarenlang geloofde men dat de nevel 2500 lichtjaar ver van ons verwijderd was. Deze bevindingen waren gebaseerd op een analyse van de gasstroom van Edwin Hubble in 1937 en van Hermann Minkowski in 1958. Gegevens in 2005 leverden een afstand van 1500-2100 lichtjaar op.
De afgelopen 20 jaar hebben astronomen geprobeerd de afstand te verduidelijken door de afstand tot verre voorwerpen en sterren in de nevel te meten. Al deze indicatoren, waaronder parallax, bleven echter onbetrouwbaar. Onlangs is de beweging van nevelgas ook gebruikt en is een schatting van 2.600 lichtjaren afgeleid. Een nieuw onderzoek werd uitgevoerd door het Gaia satellietteam, dat nauwkeurige metingen van stellaire parallaxen biedt. Wetenschappers waren op zoek naar handtekeningen voor gasabsorptie in twee dozijn stellaire spectra. Het nieuwe resultaat van de afstand van de aarde tot de voilnevel is 2420 lichtjaren met een onzekerheid van 3,4%. We slaagden er ook in om een ster te identificeren wiens wind interageert met het supernova-overblijfsel.
Het nieuwe resultaat beïnvloedt enkele van de conclusies. Dit betekent dat de supernova die de nevel creëerde minder energie had dan eerder werd gedacht. Het is mogelijk dat het net zoveel energie heeft uitgestoten als het onze zon in 6 miljard jaar begint te bevrijden.
