De koperlegering astrolabium gevonden op de scheepswraklocatie in Oman dateert van 1496-1501, waardoor het de oudste zee-astrolabe ooit is ontdekt.
Astronomie wordt beschouwd als een oude wetenschap, omdat de sterren elke nacht beschikbaar waren. Daarom verschenen astronomische instrumenten tijdens het bewind van oude beschavingen. Een van deze artefacten slaagde er onlangs in om wetenschappers te vinden.
Wat is een astrolabium?
Astrolabeia is een oud astronomisch apparaat dat werd gebruikt om de breedte- en lengtegraad van hemellichamen te bepalen en om de horizontale hoeken te berekenen. Het is gebaseerd op het idee van stereografische projectie (van een cirkel op een bol in een cirkel op een platte versie).
Voor het eerst begonnen de oude Grieken astrolabes te gebruiken. Het gerucht gaat dat de uitvinder een zekere astronoom is, Eudox genaamd. En anderen noemen Apolny. Aan de basis was een "trommel" met hemelse ruimtes met een cirkel van sterrenbeelden. De laatste Griekse versie verscheen in de 4e eeuw. BC. e.
Verdere verbeteringen door vertegenwoordigers van het Oosten maakten het mogelijk om de mogelijkheden van de astrolabie uit te breiden, die nu de lengte van dag en nacht bepaalden, de tijd vastzetten, wiskundige berekeningen uitvoeren en zelfs de data van toekomstige astronomische gebeurtenissen benoemen. In West-Europa arriveerde de astrolabe in de Arabische versie en werd een populair instrument. De essentie bleef hetzelfde, maar het uiterlijk probeerde constant te verbeteren. Daarom werd aanvankelijk de astronomische tool voor velen een modieus attribuut of een collectieding.
De astrolabie bestond uit verschillende bewegende delen. In het midden was een "spin", die werd gedraaid volgens de hoogte van de zon of een bepaalde ster. Dit maakte het mogelijk om de azimut van de ster, de exacte tijdwijzer en de horoscoop te berekenen. Er waren verschillende soorten instrumenten, waaronder het mariene astrolabium.
Oude zeeversie
De 3D-laserscanprocedure maakte het mogelijk om uiterst gewiste afdrukken in het kwadrant rechtsboven op het astrolabische oppervlak te vinden. Met deze tekens konden de navigators de hoogte van de zon of sterren meten om de breedte van het schip te berekenen.
Een recente vondst is al gemaakt naar het Guinness Book of Records als de oudste maritieme astrolabium. De creatie dateert uit 1496-1501. Men gelooft dat het niet lang werd gebruikt, omdat de analyse aantoonde dat de astrolabe in 1503 zonk tijdens een schipbreuk voor de kust van Al-Khalliya-eiland in Oman.
Mariene astrolabes waren ronde instrumenten die door matrozen werden gebruikt om de hoogte van de zon of sterren te bepalen, waardoor de breedte van het schip kon worden berekend. De vondst werd in 2014 ontdekt onder een laag zand in de Arabische Zee. Trouwens, het schip was van Vicevoorzitter Vicente Sodre, de oom van de beroemde navigator Vasco de Gama. Mariene astrolabe viste onder 0,4 m zand nabij de scheepswrak. In diameter bedekt het apparaat 17,5 cm, en op het oppervlak ervan het wapen van Portugal en de armillaire bol (locatie van ruimtevoorwerpen rond de aarde). Gemaakt van koperlegering met kleine toevoegingen van zink, tin en lood.
Vanwege het feit dat de astrolabe enkele eeuwen in zeewater hebben doorgebracht, zijn veel van zijn sporen gewist. Daarom moesten onderzoekers een laserscanner gebruiken om de kleinste inkepingen op de schijf te vinden. Het was dus mogelijk om de schaal te herstellen naar 18 tekens in de rechterbovenhoek, die door de navigator werd gebruikt om de hoek van de zon of sterren te meten.
Postscript
Gevonden zeeastrolabe zal een uitstekende museumtentoonstelling zijn. Dit is de oudste zeeversie, maar er zijn eerdere vondsten van andere soorten. Er is bijvoorbeeld een astrolabekwadrant uit 1325 of een Perzisch astrolabium uit 1223. Er zijn nog meer oude apparaten die, ondanks de primitiviteit van de archivering, de taak hebben uitgevoerd.
