Onderzoekers bestuderen sterrenstelsels om de evolutie en geschiedenis van het hele universum beter te begrijpen. Sommige lijken bijzonder aantrekkelijk vanwege de stellaire activiteit. Wat vertelde het nieuwe Sigarenstelsel?
Messier 82
M81 (links) en M82 (rechts) weergegeven in zichtbaar licht
De Cigar Galaxy (M82) bevindt zich op een afstand van 12 miljoen lichtjaar van ons en leeft op het grondgebied van het sterrenbeeld Big Dipper. Verwijst naar het spiraaltype met de aanwezigheid van slangen en jumpers. Een superzwaar zwart gat verbergt zich in het midden en in 2014 hebben de instrumenten een supernova-explosie geregistreerd.
De naam die wordt ontvangen vanwege de langwerpige vorm, die voor de aardse waarnemer lijkt op een sigaar. In de kern ligt een rijke familie van bolvormige clusters, en de melkweg zelf kan bogen op een actief proces van de geboorte van nieuwe sterren. Foto's van de hoogste kwaliteit werden verkregen dankzij de Hubble-ruimtetelescoop en het Chandra-observatorium toonde röntgenbronnen.
Studie van de wind
Een gecombineerd beeld van het actieve sterrenstelsel M82, gecreëerd door röntgenfoto's van Chandra in drie energiebanden (rood, groen en blauw).
Het is belangrijk om te begrijpen dat de snelheid van stergeboorte in M82 10 keer hoger is dan de indicatoren van de Melkweg. Door de snelle vorming van een ster worden enorme hoeveelheden gas en stof uitgestoten, die worden getransformeerd in een krachtige galactische wind, geduwd door een grote stroom de ruimte in.
NASA-vertegenwoordigers besloten om deze wind te meten. Ze wilden begrijpen hoe stof en gas (componenten voor de opkomst van nieuwe sterrenobjecten) de grenzen van de sigaar (intergalactische ruimte) te boven gaan en welk effect ze hebben op het creëren van nieuwe sterrenstelsels. Infrarood telescoop toegestaan om de hoeveelheid stof te bepalen. Het bleek dat de wind 50-60 miljoen zonsmassa's weegt.
Waarde voor galactische evolutie
Messier 82, weergegeven door het Chandra Observatorium (röntgenstralen blauw), Spitzer-telescoop (infraroodrood) en Hubble (waterstofemissie oranje). Het zichtbare licht is geelgroen. Dit zijn onverwacht grote hoeveelheden gas en stof. Het is ook gebleken dat de wind erin slaagt het magnetische veld van het Sigaarstelsel zo uit te duwen dat het loodrecht op de schijf staat. Bovendien strekte dit magnetisch veld zich uit over 2000 lichtjaren, wat overeenkomt met de breedte van de bedekte wind.
Wetenschappers hebben voor het eerst kunnen aantonen dat de wind in staat is om een sleutelrol te spelen bij het rekken van het magnetisch veld van een melkwegstelsel, evenals bij het proces om stellaire materialen actief uit te werpen in de intergalactische ruimte.
Postscript
NASA-onderzoekers zijn van plan dit onderwerp verder te ontwikkelen, door het sigarenstelsel verder te bestuderen. Het is belangrijk dat de galactische wind het mechanisme kan zijn dat je in staat stelt om belangrijke elementen voor de geboorte van sterren te verspreiden en daardoor de opkomst of ontwikkeling van andere sterrenstelsels in minder bevolkte of onontwikkelde gebieden in de ruimte te activeren. Bovendien kun je beter begrijpen hoe sterrenstelsels aan het begin van de universele geschiedenis verschenen.
