binnendringen
Hoge energiebotsingen in de Large Hadron Collider zullen in staat zijn deeltjes te creëren met een hoge gevoeligheid voor metingen buiten de lijn van onze vierdimensionale ruimte en tijd. Ze worden de Kaluza-Klein gravitonen genoemd en ze vangen de geometrie van veranderingen op, waardoor wetenschappers kunnen begrijpen wat de universele limieten overschrijden. Als ze worden gevonden en de kenmerken kunnen worden berekend, bestaan er misschien extra metingen.
Hoe kan ik de grootte van de kamer berekenen zonder echte metingen? En hoe doe je dat als je ogen dicht zijn? Stel dat je de ruimte niet ziet, maar dat je op de muren kunt bouwen. Bovendien worden de muren zelf gerepresenteerd door resonante deeltjes die hun unieke geluid formuleren. Als deze parameters worden onderzocht, kun je de grootte van zelfs een onzichtbare ruimte berekenen.
Snaartheorie overtuigt ons dat er veel van dergelijke "onzichtbare premissen" zijn. In perceptie zijn we beperkt tot drie dimensies en één keer, waardoor we vierdimensionale ruimte-tijd verkrijgen. De hele universumruimte is doordrenkt met elementaire stralen die verwijzen naar de aanwezigheid van nog eens 6-7 verborgen dimensies. We hebben niet de mogelijkheid om ze in feite te beschouwen of te bestuderen, maar is het mogelijk om de vibraties te onderzoeken van de snaren die in ons Universum waden? In de nieuwe studie werden gekwantiseerde deeltjes getheoretiseerd om te proberen te resoneren met metingen buiten een bekende ruimte. Resonantie maakt signalen van andere dimensies mogelijk om in de onze te sluipen. Het was noodzakelijk om hun vorm te meten en af te leiden. En dit is niet alleen maar nieuwsgierigheid, omdat de snaartheorie zegt dat de vorm van andere dimensies letterlijk alles in onze ruimte beïnvloedt.
Wetenschappers geloven dat deeltjes met superzware handtekeningen kunnen worden gemaakt in de Large Hadron Collider. Bij extreem hoge energieën kunnen de Kaluza-Klein gravitonen gedurende een korte periode gevormd worden en hebben ze tijd om ze te bestuderen. Helaas hebben ze een hoge mate van verval, maar in het proces is er een stortbui waarin eigenschappen worden bewaard. Zelfs de kleinste veranderingen in de geometrie van de gevonden deeltjes kunnen een aanwijzing zijn voor een bepaalde dimensie. De resultaten worden in het computermodel geïntroduceerd en krijgen een volledig beeld.
