Een team van wetenschappers onder leiding van Malcolm Dutt van de Universiteit van Northumbria (Newcastle) heeft een nieuwe stap gezet in de studie van de 30-jarige puzzel van het proces van vorming van zonnevlammen.
Om onze sterren te bestuderen, gebruikt u verschillende methoden, waaronder de studie van de H-alfa-lijn in het zonnespectrum. Het heeft een band met gasvormig waterstof (het vormt de hoofdmassa van de ster). De golflengte van deze lijn verandert als gevolg van het Doppler-effect, waarbij het door het gas uitgestraalde licht blauwer wordt als het gas ons nadert, en roder als het weg beweegt (roodverschuiving).
De onderzoekers keken nauwlettend naar de uitbraken, de belangrijkste gebeurtenissen van de oppervlaktepla-mies in verband met de uitbarsting van de coronale massa. Het zijn deze emissies die een negatief effect hebben op het ruimteweer, waardoor interferentie ontstaat in communicatie en stroomvoorziening.
De straal (blauwe pijl) verlaat het waargenomen referentiepunt (rode omtrek). Constructies corresponderen met modellen in termen van temperatuur, snelheid en tijd. Het bleek dat in de H-alfa-stralen, gezien vanaf de aarde, een krachtige roodverschuiving te zien is met een snelheid van 50-55 km / sec. Maar bij het bekijken van ruimtesondes opent een afbeelding met een blauwe verschuiving bij een snelheid van 100 km / sec.
Drutt was de eerste om een model te maken dat deze mysterieuze situatie verklaart. Voor dit doel werden stralingsoverdracht en hydrodynamische modellering gebruikt. Wetenschappers hebben ontdekt dat de verantwoordelijkheid voor de H-alpha-stralen kan bestaan uit 10-seconden injectie van zonne-energiedeeltjes. Ze verklaren de roodverschuiving en de vorming van fakkels.
Met zonnevlammen komen enorme hoeveelheden energie vrij in de vorm van deeltjes, stralen, coronale massa en interplanetaire atmosferische schokken. Verder onderzoek van het formatieproces van de fakkel zal het kosmisch weer veel beter voorspellen.
