Diermodel-simulaties die zijn ontworpen om de effecten van kosmische straling op astronauten weer te geven, duiden op een gevaar voor de gezondheid van toekomstige ruimteonderzoekers tijdens lange missies (bijvoorbeeld vliegen naar Mars).
De laatste studie suggereert dat het bombardement van galactische kosmische straling het weefsel van het maagdarmkanaal aanzienlijk kan beschadigen, wat op lange termijn functionele veranderingen tot gevolg heeft. Wetenschappers maken zich ook zorgen over het hoge risico op het ontwikkelen van een tumor in de maag en de dikke darm.
In vorig werk konden we potentiële schade aan hersenweefsel identificeren, evenals versnelde veroudering tijdens lange termijn ruimtevluchten vanwege de invloed van zware ionen, waarvan we op aarde worden beschermd door de wereldwijde magnetosfeer. Zware ionen, zoals ijzer en silicium, worden vernietigd vanwege hun grotere massa vergeleken met massaloze fotonen, zoals röntgenstralen en gammastraling.
Helaas zal het met bestaande screeningtechnologie moeilijk zijn om astronauten te beschermen tegen de schadelijke effecten van zware ionenstralen. Hoewel het mogelijk is om een geneesmiddel te gebruiken om deze effecten tegen te gaan, hoewel dit nog niet is uitgevonden. Het probleem ligt juist in lange missies, zoals een vlucht naar Mars en verder. Het weefsel van het maag-darmkanaal wordt om de 3-5 dagen onafhankelijk (de slijmlaag van cellen) vernieuwd. Elke overtreding van dit natuurlijke mechanisme leidt tot een mislukking in fysiologische processen en pathologische problemen (kanker) worden geactiveerd. Om de effecten van zware ionen op het maag-darmkanaal te onderzoeken, gebruikten onderzoekers de dunne darm van muizen als een modelsysteem. Muizen werden onderworpen aan een lage dosis ijzerstraling.
Uiteindelijk hebben we drie groepen muizen vergeleken: onder invloed van zware ionen, gammastraling en controle. Het bleek dat er storingen in de groep met zware ionen werden waargenomen en dat de vorming van kankerachtige poliepen al merkbaar was. Bovendien merkten ze dat ijzerschade DNA-schade veroorzaakte, waardoor het aantal verouderende cellen toenam. Ondanks het feit dat tijdens de periode van één maand in de diepe ruimte een lage dosis straling werd gekozen, bleken de effecten van straling van zware ionen constant.
Wetenschappers geloven dat deze problemen vele andere organen kunnen beïnvloeden. Dergelijke studies zouden moeten helpen om te komen met bekwame methoden van bescherming om astronauten veilig te kunnen leveren aan langeafstandsmissies en terug.
