Laboratoriummuizen die slechts twee weken in een baan om de aarde doorbrachten, vertoonden vroege tekenen van leverschade na hun terugkeer op aarde, wat zorgen oproept over hoe langetermijnruimtevluchten van invloed kunnen zijn op mensen, aldus onderzoekers op woensdag.
De resultaten kunnen van belang zijn voor het Amerikaanse ruimtevaartagentschap, dat van plan is om mensen naar verre ruimtebeschrijvingen te sturen - missies van de jaren 2030, zoals asteroïden of Mars, die een lang verblijf in de ruimte vereisen.
NASA bestudeert al de effecten van een langdurige ruimtevlucht op het menselijk lichaam en stuurde onlangs een van zijn veteranen, astronauten Scott Kelly, naar een baan van 340 dagen van het Internationale Ruimtestation, een missie die ook een Russische kosmonaut omvatte.
"Vóór deze studie hadden we echt wat informatie over de effecten van ruimtevluchten op de lever", zegt hoofdauteur Karen Jonscher, universitair hoofddocent bij de afdeling Anesthesiologie en een fysicus aan het Universitair Medisch Centrum van Colorado. "We wisten dat astronauten vaak terug kwamen met problemen zoals diabetes, maar ze hebben de neiging om snel te worden opgelost."
De muis bracht 13, 5 dagen door aan boord van de spaceshuttle Atlantis in 2011.
Na haar terugkeer naar de aarde ontdekten de onderzoekers dat ruimtevluchten invloed hadden op bepaalde cellen die tot littekens en langdurige beschadiging van organen konden leiden.
Namelijk, muizen vertoonden een toename in vetophoping in de lever, evenals een verlies van retinol - een dierlijke vorm van vitamine A.
Er waren ook veranderingen in hun vermogen om vetten af te breken, en tekenen van niet-alcoholische leververvetting (NAFLD) en "mogelijke vroege indicatoren voor het ontstaan van fibrose, wat een van de meest progressieve effecten van NAFLD kan zijn", zegt de studie.
Onderzoekers weten al dat ruimtevluchten kunnen leiden tot verlies van bot- en spiermassa, evenals veranderingen in visie en hersenfunctie bij de mens.
Jonscher zei dat om tekenen van leverbeschadiging te ontwikkelen die ze bij muizen zagen, het meestal noodzakelijk is om ongezonde voeding te eten van enkele maanden tot meerdere jaren. "Als de muis ontluikende tekenen van fibrose vertoont zonder het dieet na 13,5 dagen te veranderen, wat zal er dan met de mensen gebeuren?", Vroeg ze.
De resultaten zijn gepubliceerd in het tijdschrift PLoS ONE.
NASA reageerde niet onmiddellijk op een verzoek om commentaar.
"Ongeacht of dit probleem bestaat of niet, de vraag blijft open," zei Jonscher.
Een van de mogelijke opties is dat de spanning van ruimtevluchten, in het bijzonder schommelen, lawaai en onrust bij vertrek en terugkeer in de atmosfeer van de aarde, heeft bijgedragen aan leverschade.
Verdere studies naar de weefsels van muizen die enkele maanden op het internationale ruimtestation zijn geweest, kunnen meer licht werpen op de vraag of microzwaartekracht een rol speelt bij leverschade.
"We moeten kijken naar muizen die deelnemen aan een langere ruimtevlucht om te zien of er compenserende mechanismen zijn die een rol spelen en die hen kunnen beschermen tegen ernstige schade", aldus Jonscher.
