Misschien toen de rode planeet afkoelde en verhardde, werd hij gehuld in een dikke en dampige atmosfeer. Zo'n bad kan kleiafzettingen vormen.
Onderzoekers van de Brown University hebben een nieuw scenario voorgesteld voor de vorming van oude klei-achtige Mars mineralen, die de vroege geschiedenis van de Rode Planeet kunnen veranderen.
Er zijn duizenden oude phyllosilicate ontsluitingen op het oppervlak van Mars. Klei wordt gecreëerd door het contact van water en vulkanisch gesteente. Daarom vermoeden velen dat er op een bepaald moment in de geschiedenis van Mars stabiele oppervlaktewater-, grondwater- of actieve hydrothermische systemen zouden moeten zijn geweest. Echter, een nieuwe studie suggereert dat klei verscheen tijdens de creatie van de planetaire korst, dat wil zeggen, lang voordat het water rond de planeet begon te stromen.
Het scenario is ontwikkeld op basis van laboratoriumexperimenten en computermodellen. In het vroege zonnestelsel waren rotsachtige planeten bedekt met gesmolten magma-oceanen. Tijdens het afkoelen en uitharden, werden water en andere vluchtige stoffen ontgast op het oppervlak, waardoor een dichte en dampachtige atmosferische laag werd gevormd. Vocht en warmte van een dergelijk hogedruk stoombad veranderden het verharde oppervlak in klei. De niet-uniforme verdeling kan worden verklaard door de daaropvolgende meteooraanval en vulkanische activiteit. Dit scenario heeft geen warm en vochtig klimaat nodig of een stabiel hydrothermisch systeem op het oude Mars. Moderne modellen zeggen dat in tijden van de adolescentie van Mars de temperatuurmarkering zelden boven 0 kwam.
Natuurlijk zijn er varianten met oppervlakteverwering en andere soorten veranderingen, maar alleen dit scenario verklaart het meest aannemelijk de brede verspreiding van klei over de planeet.
Om de geloofwaardigheid van het mechanisme te demonstreren, synthetiseerden wetenschappers monsters van gesteenten die qua samenstelling overeenkomen met het basalt van Mars. Daarna gebruikten ze een hogedrukapparaat om de vereiste temperatuur en druk te simuleren. Twee weken later controleerden ze de omvang van de verandering. Het bleek dat het significant was.
Een artistieke weergave van hoe Mars voor de formatie kan zorgen: klei-rijke landschappen (groen en turquoise) gemengd met basaltclusters en gesmolten stenen (bruin en zwart)
De dampachtige atmosfeer kan 10 miljoen jaar en langer aanhouden. Dit was genoeg om 3 km klei te creëren. Om te begrijpen hoe deze laag klei zich ontwikkelde, was het nodig om een speciaal model te creëren en de ontwikkeling voor een miljard jaar vooruit te kijken. Al snel werden de transformatie en de benadering van de moderne visie merkbaar. Laboratoriumexperimenten kunnen deze optie niet 100% bevestigen, maar ze stellen een sterke hypothese voor die in toekomstige missies kan worden getest. Het is alleen nodig om de nodige monsters naar de aarde te brengen.
Als dit scenario correct is, kunnen er nog steeds uitgebreide kleislagen achterblijven. Deze afzettingen zijn in staat uit te leggen waarom de dichtheid van de Martiaanse korst minder is dan verwacht voor basalt. Het is ook belangrijk dat de sedimenten kunnen dienen als opslag van grondwater. Theorie hoopt te bevestigen met de lancering van de Rover Mars 2020.
