Dit schot van de Hubble-ruimtetelescoop is overladen met afbeeldingen van sterrenstelsels. Hier worden echter ook nauwe asteroïden vastgelegd, waarvan de overspanning astronomische verschijnselen nabootst. Hier is de verbazingwekkend mooie Abell 370-sterrencluster, die honderden sterrenstelsels kan vasthouden door zwaartekracht. Het is 4 miljard lichtjaren ver van ons verwijderd en woont op het grondgebied van China.
Vreemde witte paden die op S-vormige vormen lijken, lijken hier vreemd. Dit zijn paden van asteroïden die ongeveer 260 miljoen km van ons verwijderd zijn. De paden worden weergegeven in verschillende Hubble-belichtingen, die worden samengevoegd tot één afbeelding. Van de 22 waarnemingen van asteroïden in het veld zijn er slechts 5 unieke objecten. Ze zijn zo zwak dat ze niet eerder konden worden geïdentificeerd.
Asteroïde routes lijken te zijn gebogen als gevolg van het observationele effect - parallax. Omdat Hubble rond de aarde roteert, zou de asteroïde in een boog moeten bewegen ten opzichte van veel verder gelegen achtergrondsterren en sterrenstelsels. De beweging van de aarde rond de zon en asteroïden langs hun banen beïnvloeden ook de scheefheid van de paden. Alle asteroïden werden handmatig gevonden, ongeveer voor elke 10-20 uur blootstelling (de "flitsende" methode). Asteroïde sporen moeten niet worden verward met de mysterieuze blauwe bogen. In werkelijkheid vervormen ze het beeld van verre sterrenstelsels achter het cluster. Veel van de verre melkwegstelsels zijn te zwak voor Hubble om ze direct te kunnen zien. Daarom wordt zwaartekrachtlens gebruikt, waarbij het cluster fungeert als een kosmische lens die ruimte vervormt en inwerkt op licht. De studie was onderdeel van het Frontier Fields-programma.
