Als we maar aannemen dat zwarte gaten het universum regeren, kunnen ze bewoonbare planeten zoals de aarde "aanzetten", waardoor ze complexe levensvormen kunnen ondersteunen.
Deze conclusie komt na het bestuderen van het werk van astrofysicus Paul Mason, die de rol onderzocht van hoogenergetische superdeeltjes van zwarte gaten en ontplofte sterren en hun invloed op het uiterlijk van bewoonbare planeten.
Tot de geboorte van het leven op de planeet, baadde de aarde letterlijk in dodelijke straling afkomstig van de jonge, meer roodgloeiende zon, evenals in een enorme stroom van energiedeeltjes, de zogenaamde kosmische stralen, die werden gedragen door exploderende sterren en gigantische zwarte gaten in de centra van sterrenstelsels. Op een gegeven moment was dit genoeg voor de geboorte van het leven op aarde (en op elke planeet als deze in het universum).
"Het duurde een tijdje voordat het universum de dichtheid en frequentie van negatieve kosmische straling reduceerde zodat levensvormen zich konden aanpassen," vertelde Mason aan Discovery News. Paul Mason is een professor aan de State University van New Mexico in Las Cruces. Op woensdag presenteerde hij zijn werk tijdens een bijeenkomst van de American Astronomical Society in Kissimmee, Florida.
Deze negatieve gebeurtenissen omvatten flitsen van supernova (een explosie die optreedt tijdens de dood van zeer grote of kortlevende sterren), die vaker voorkwamen in de vroege stadia van het heelal. Andere "slechte" gebeurtenissen waren stralingsstormen die binnen bliezen van de gigantische zwarte gaten die zich in de centra van sterrenstelsels bevonden toen ze materie absorbeerden. Zo'n razernij tijdens het "feest" en de harde, alle dodelijke straling die gaten uitstraalden, kwamen in het verleden ook vaker voor, zoals astronomen ontdekten, en keken naar verder gelegen en dienovereenkomstig oudere sterrenstelsels. Het probleem van het leven in het stadium van het vroege universum wordt verklaard door het feit dat alles veel dichter bij elkaar was. Het kleine vroege universum zat vol met dodelijke kosmische stralen. Het duurde miljarden jaren van expansie van het universum om het allemaal schaarser te maken.
"Dit betekent dat de uitbreiding van het universum belangrijk is voor het leven", zegt Mason, gezien de invloed van kosmische straling op het universum.
Uiteindelijk hielpen zelfs de overblijfselen van supernova-sterren het leven om de kosmische stralen te weerspiegelen. Stervende sterren zijn echte fabrieken die zuurstof en stikstof creëren, die de basis vormen van onze atmosfeer. Zij beschermt ons op haar beurt tegen kosmische straling en ploegt uitgestrekte gebieden van de Melkweg.
Masons theorie van kosmische straling past in de algemene theorie van de ontwikkeling van het universum. Er zijn echter veel vragen die ze niet beantwoordt. Werden gigantische zwarte gaten bijvoorbeeld noodzakelijk hun eigen sterrenstelsels vernietigd met behulp van kosmische straling?
Volgens de natuurkundige Dimitra Atri van het Blue Marble Science Institute in Seattle is de theorie dat gigantische zwarte gaten hoogenergetische kosmische straling uitstralen niet volledig bevestigd.
Het blijft ook de vraag welke dosis kosmische straling echt levensbedreigend is.
"Een hoge dosis kosmische straling kan echt alles doden", bevestigt Atri. "Maar tegelijkertijd kan het mutaties veroorzaken en leiden tot de evolutie en opkomst van veel andere soorten." De dodelijke dosis voor mensen is niet noodzakelijk zo voor andere organismen, voegt hij eraan toe. Er kan worden aangenomen dat er levensvormen zijn, zoals bacteriën, waarvoor straling een gunstige factor is, en we ze op aarde kunnen vinden. In dit geval zullen de kosmische stralen niet zo'n belangrijke factor zijn voor de oorsprong van het leven.
"Er is een enorme verscheidenheid aan levensvormen op aarde", vult Atri aan. "Als we het hebben over bewoonbaarheid, dan is het meer water."
En hoe zit het met het feit dat de aarde een van de eerste bewoonbare planeten in het universum is? Volgens Paul Mason is dit niet met zekerheid bekend. Maar op dit moment is dit onderwerp zeer vruchtbaar voor de opkomst van verschillende theorieën, hypothesen en reflecties.
