PKS 1718-649: een kaart tussen vaste (1,5-10 keV) en zachte (0,3-1,5 keV) lijnen, waaronder Ch 1, Ch 2 en Ch 3 tellingen Blauwe pixels geven een hard overschot aan, en rode pixels geven een zachte indruk
Wetenschappers voerden een uitgebreide röntgenstraling uit in de radiobron PKS 1718-649. Dit is een van de meest benaderende en uitgebreid bestudeerde bronnen van het radiofrequentiespectrum (GPS). Ondanks talrijke studies, is zijn karakterisering nog steeds onderwerp van discussie. Sommige mensen geloven dat we een compact symmetrisch object (CSO) voor ons hebben - een kleine en krachtige extragalactische radiobron die emissie vertoont aan beide zijden van de actieve galactische kern (AGN). Anderen denken dat vóór ons AGN is.
Om de aard van PKS 1718-649 te bestuderen, hebben wetenschappers een onderzoek uitgevoerd naar de uitgebreide röntgenstraling uit de omgeving van deze bron. Voor de evaluatie werden gegevens van het Chandra X-ray Observatory gebruikt. De analyse toonde aan dat het gas zachte röntgenstralen afgeeft en deel uitmaakt van het geëxpandeerde hete interstellaire medium. Bovendien bleek dat het grootste deel van röntgenstraling wordt geproduceerd door diffuus, heet (10 miljoen K) en botsing-geïoniseerd gas, dat de nucleaire uitstoot domineert.
Onderzoekers proberen het meest plausibele scenario te vinden om deze uitgebreide röntgenstraling uit te leggen. Er is een aanname dat supernovae het aandrijfmechanisme van dergelijke straling zijn. Maar dit sluit de aanwezigheid van jonge agn uit.
Het alternatief is dat supernovae in een gastheerstelsel een galactische halo kan voeden met een heet röntgengloeiend gas. Het nieuwe scenario wordt ook bevestigd door observaties van de actieve stervorming in PKS 1718-649. Daarom beweert het team dat supernovae in staat zijn om de waargenomen grootschalige röntgenstralen te creëren.
