Wetenschappers hebben bewijs gevonden dat de Martiaanse korst niet zo dicht is als eerder werd gedacht. Ten minste een deel ervan wordt gekenmerkt door porositeit. Dit zal helpen om de evolutie van de Rode Planeet beter te bestuderen.
De schors is het eindresultaat van alle processen waardoor de planeet is gepasseerd. Lagere densiteit markeert daarom belangrijke punten onderweg. De onderzoekers vergeleken de dichtheidsindicator en schatten het gemiddelde - 2.582 kg / m 3 3 4. Dit doet denken aan de maankorst.
Nieuwe waarde gewonnen uit het zwaartekrachtveld van de planeet. Eerdere schattingen moesten steunen op de samenstelling van de bodem en steen. Maar de onderzoekers beseften dat dit niet genoeg was, omdat het nodig was om na te gaan hoe de compositie in de loop van de tijd veranderde.
De nieuwe kaart met de Martiaanse dikte toont een kleinere variatie tussen de dichtere gebieden (rood) en dun (blauw). De beoordeling concentreert zich op de Mariner-vallei. Vervolgens gebruikte het team de oude gegevens, maar legde het model een nieuwe wending en beperking op. Dit laatste compenseert het moment dat zelfs de beste gegevens niet alle details kunnen weergeven. Deze keer weigerden de wetenschappers het gebruikelijke pad te volgen en hun beperking hield rekening met de precieze metingen van de hoogtewijziging - topografie.
Dit hielp om meer informatie te krijgen over het gravitatieveld. De nieuwe kaart weerspiegelt niet alleen de huidige staat, maar de veranderingen die zullen optreden, omdat vulkanen zich onder de dichte korst bevinden.
In 2018 verwachten ze de lancering van de InSight-missie om seismische en geodetische activiteiten te bestuderen. Met zijn hulp zal het mogelijk zijn om een diep interieur te overwegen.
