Een nieuwe studie geeft aan dat Mars werd gevormd op de plaats van de asteroïdengordel en pas later werd verplaatst naar de huidige locatie.
Eerder aangenomen dat Mars naast de aarde verscheen en dezelfde bouwmaterialen gebruikte. Maar waarom zijn de planeten dan zo verschillend in samenstelling? Mars bevat lichtere elementen die lijken op die in meteorieten. Dit zette onderzoekers uit Japan, de Verenigde Staten en Groot-Brittannië ertoe aan simulaties te maken om de beweging van de Rode Planeet door het systeem te begrijpen.
Het model toonde aan dat Mars bij de aarde had moeten verschijnen, maar het hield geen rekening met het verschil in samenstelling. Daarom hebben onderzoekers speciale aandacht besteed aan Jupiter, die de vorming van de binnenplaneten heeft beïnvloed. Volgens de theorie duwde de gevormde Jupiter een enorme massa materiaal naar de zon en droeg bij tot de verschijning van Venus, de aarde, en duwde het materiaal weg van de mis, en nam massaliteit van de planeet (11% van de aarde).
Simulaties die nieuwe informatie over de Rode Planeet krijgen. Een klein percentage suggereert dat Mars veel verder van de zon leek en vervolgens duwde Jupiter door de zwaartekracht naar zijn huidige positie.
Wetenschappers zijn van mening dat een lage waarschijnlijkheid niet wijst op een verkeerde veronderstelling. Het is alleen dat we geen beter fysisch mechanisme hebben om het vormingsproces te verklaren, of we hebben geen rekening gehouden met bepaalde scenario's.
Zonnestelselmodel
Onderzoekers geloven dat dit met voldoende tijd kan gebeuren. Maar als dit zo is, dan moet je de ideeën over de vroege planeet veranderen. Allereerst was het verder van de zon, wat betekent dat het kouder is en geen water in een vloeibare staat of leven kan houden. Deze theorie concurreert letterlijk met het idee van een warme en vochtige planeet.
Het uiterlijk van Mars in de asteroïdengordel moest voorkomen voordat de korst stabiliseerde of de atmosfeer verscheen. Op het einde moesten asteroïden het aanvallen en kraters vormen. Bovendien kunnen dergelijke aanvallen de cryosfeer en de aardkorst doen smelten om de hydrologische cyclus te hervatten.
Deze bevindingen leiden ertoe dat wetenschappers de locaties van andere planeten opnieuw bekijken in termen van samenstelling. Als we de gelijkenis van de samenstelling van Venus en de Aarde bevestigen, zou de theorie met Jupiter als een "duwer" meer zijn aangekomen. Daarom in de 2025s. Roscosmos en NASA zijn van plan een missie naar Venus-D te sturen.
Onder de vragen zijn de details van de vorming van reuzenplaneten. Ze konden niet op hun huidige locaties verschijnen, omdat het externe systeem in een vroeg stadium niet genoeg massa had. Misschien zijn ze dichtbij gemaakt en zijn ze vervolgens door de zwaartekracht weggegaan. Geleidelijk zullen wetenschappers meer en meer gegevens ontvangen over de geschiedenis van de vorming van het hele systeem en de aard van de planetaire formatie in ons galactische gebied.
