In het verschijnen van mysterieuze lichten in de lucht, zien ufologen in de eerste plaats een hint naar de komst van nieuwkomers. Meestal wordt hun bewijs genegeerd door onderzoekers. Maar de zaak Lubbock is anders, omdat wetenschappers dit fenomeen ook hebben gezien. Waarmee worden ze geconfronteerd?
Vreemde gebeurtenissen vonden plaats in de lucht van Texas in augustus-september 1951. Het begon allemaal op 25 augustus. Het echtpaar uit Albuquerque rustte stilletjes op het terras, toen om 21:00 uur een gigantisch lichtobject over hun huis vloog op een hoogte van 300 meter, wat qua vorm leek op een vliegtuigvleugel. Vooral sterk toegewezen tot 8 paar blauwe lichten. Het object maakte geen geluid en vertrok snel naar het zuiden.
Lubbock-lampen, gefotografeerd door de 19-jarige Carl Hart op 30 augustus 1951 in de stad Lubbock (Texas).
Het duurde 20 minuten en al van de stad Lubbock ontving de eerste oproepen die in de lucht vliegen een hele reeks vreemde lichten van blauwe en groene kleuren. Mensen beweerden dat het vliegtuig geen geluid maakte en heel snel vloog. Het had de vorm van een vleugel.
Door een verrassend toeval, op dezelfde avond, werden meteorieten waargenomen in Lubbock. Een groep professoren zat in het huis van de decaan en keek naar de hemel terwijl ongeveer 30 felle lichten er tegelijk voorbij vlogen. Ze bewogen synchroon in de vorm van een boog en leken qua helderheid op sterren. Een uur verstreek en de lichten verschenen weer, maar tijdens de vlucht vertoonden ze chaos.
Edward Ruppelt hield toezicht op het Blue Book-project voor de Amerikaanse luchtmacht. Dit programma bewaakte en onderzocht UFO-rapporten.
Bovendien zijn er 6 uur verstreken sinds het moment van de eerste waarneming en twee radars in Washington namen dezelfde objecten op een hoogte van 3,96 km op, en hun snelheid was 1,5 keer sneller dan de snelheidsindicatoren van de jager die ze bestudeerde.
Terwijl de overheid bleef zwijgen, waren wetenschappers en professoren bezig met onafhankelijk onderzoek. Een speciale ontdekking was een foto die op 31 augustus werd genomen door student Carl Hart. Hij hoorde over de vreemde lichten en wist ze voor de camera te fotograferen. In totaal maakte hij 5 schoten met de lichtpuntjes in de vorm van de letter V. Later zullen de luchtmachtvertegenwoordigers een onderzoek uitvoeren en bevestigen dat ze geen tekenen van vervalsing hebben gevonden.
Dit verhaal werd onmiddellijk het meest besproken in de media. Ze was zelfs geïnteresseerd in de ufologist Edward Ruppelt, die ook het hoofd was van een geheim UFO-onderzoeksproject Blue Book. Wat was dat?
In zijn rapport schreef Ruppelt:
"Ik dacht dat de lichten die door de professoren werden waargenomen, een soort vogel waren die het licht van straatlantaarns met kwikdamp weerkaatste. Maar ik had het mis. Dit is niet het geval van de breking van het licht of de komst van een ruimtevaartuig. Hoogstwaarschijnlijk worden we geconfronteerd met een veelvoorkomend natuurlijk fenomeen ".
Sceptische ufoloog Donald Menzel zei:
"De tip is om ze te verplaatsen. De lichten bewogen in de vorm van het juiste figuur. Ik denk dat dit een geval is van reflectie van licht uit een dunne laag mistige mist, boven het hoofd van de waarnemer. De lichtbron kan bestaan uit lantaarns, verlichting uit huizen of autokoplampen ".
Maar andere ufologies zijn het daar niet mee eens. Het is beschamend dat de lichten ook werden waargenomen voor het grondgebied van de stad Lubbock, waar helemaal geen lampen zijn. Ook, hoe snelbewegingen uit te leggen? De vogeloptie werd ook veel besproken. Maar de professoren die naar de lichten keken, zeiden dat de vogels laag boven de grond hadden moeten vliegen, wat het mogelijk zou hebben gemaakt om het klapperen van vleugels te horen. Maar alle getuigen beweerden dat het erg stil was.
Kapitein Edward Ruppelt, staande tussen twee mannen, tijdens een persconferentie in 1952. Hij kondigde de installatie aan van meer dan 200 camera's die moesten helpen bij het verzamelen van informatie over UFO's.
Interessant genoeg stopten ooggetuigen al snel met het geven van interviews en weigerden commentaar te geven. Veertig jaar later, in een van de interviews, zei Karl Hart, die de foto heeft verkregen:
"Ik verzin niets. Het is moeilijk voor me om precies te zeggen wat ik die avond zag. Maar ik voel me nog steeds vreselijk om erover te praten ".
