Zelfportret, gemaakt door NASA Curiosity rover op 15 juni 2018 (2082 sol). Martian Dust Storm slikt zonlicht in Gail Crater
Een storm van kleine stofdeeltjes verzwolg de meeste van de rode planeet in de afgelopen twee weken, waardoor de NASA Opportunity Rover zijn operaties moest opschorten. Het apparaat wordt aangedreven door zonlicht, afgesloten door stof, dus het moet op de huidige locatie blijven. Maar de Curiosity Rover heeft een nucleaire batterij waarmee je dag en nacht kunt werken.
Recente gegevens wijzen erop dat de storm in omvang is toegenomen. Hoewel Curiosity aan de andere kant van Mars van Opportunity ligt, volgt het stof het voertuig en halveert het tijdens het weekend. Solar haze (tau) is nu hoger dan 8.0 in Gale Crater (dit is de hoogste tau die door de missie is geregistreerd). Near Opportunity, tau is boven de 11 en het is strak genoeg zodat de oudste Martian rover geen nauwkeurige metingen kan uitvoeren.
Nu gebruiken wetenschappers nieuwsgierigheid om de belangrijkste vraag te beantwoorden: waarom duren sommige Marsstofstofstormen maandenlang en groeien, terwijl anderen klein blijven en beperkt zijn tot wekelijkse activiteiten? Nieuwsgierigheid maakt het voor het eerst mogelijk informatie te verzamelen over stof van zowel het oppervlak als de ruimte. De laatste wereldwijde storm op Mars viel in 2007, 5 jaar voor de landing van Curiosity.
Twee afbeeldingen van Mastcam op de NASA Curiosity rover tonen atmosferische veranderingen terwijl de stofstorm afdaalde naar Gale Crater. Aan de linkerkant - de boorlocatie "Duluth" (21 mei), aan de rechterkant - het punt op 17 juni
De bovenste afbeelding laat zien hoe Curiosity zich bevindt op de rand van een krater op 30 km van waar het eerder was. Dagelijkse afbeeldingen tonen het proces van verduistering van de lucht. De gecreëerde waas is in deze tijd van het jaar ongeveer 6-8 keer dichter dan normaal.
Nieuwsgierigheidsingenieurs van het Jet Propulsion Laboratory van Pasadena verkenden het potentieel van een toenemende stofstorm om rovergereedschappen te beïnvloeden. Er is geen groter risico voorzien. De grootste invloed valt op het camera-apparaat, dat extra belichtingstijd nodig heeft als gevolg van weinig licht.
Martiaanse stofstormen zijn alledaags, vooral op het zuidelijk halfrond in lente en zomer, wanneer de planeet het dichtst bij de zon staat. Naarmate de atmosfeer warmer wordt, mobiliseren winden veroorzaakt door hoge temperatuurcontrasten stofdeeltjes. Koolstofdioxide, bevroren op een winter-poolkap, verdampt, verdikt de atmosfeer en verhoogt de oppervlaktedruk. Soms stijgen de stofwolken tot een hoogte van meer dan 60 km.
Ondanks de prevalentie van het fenomeen nemen stofwolken meestal een lokale positie in. Maar de huidige storm groeit in omvang en dekt de gebieden van Rusland en Noord-Amerika samen.
