Samengestelde momentopname van de OMC-1-cloud in Orion. Je ziet de explosieve aard van de geboorte van een ster. Hier zijn er verschillende jonge sterren die 500 jaar geleden werden uitgegooid.
Ongeveer 500 jaar geleden besloten twee protosterren elkaar te ontmoeten en een krachtige explosie te produceren. Met behulp van de Atakamsky large millimeter-range grille (ALMA) volgden wetenschappers de verspreide fragmenten van dit evenement. Dankzij dit, kan men een idee krijgen van de wrede relatie van metgezelsterren.
Ongeveer 100.000 jaar geleden worstelden verschillende protosterren uit de Orionwolk (1,5 duizend jaar ver van ons) met de zwaartekracht en begonnen geleidelijk te convergeren. Uiteindelijk kwamen ze in botsing, waardoor een krachtige uitbarsting ontstond die de resterende protosterren en een enorme hoeveelheid zaag en gas in de interstellaire ruimte met een snelheid van 150 km / s lanceerde. Tegelijkertijd werd zo'n kolossale hoeveelheid energie vrijgegeven, gelijk aan die gereproduceerd door de zon gedurende 10 miljoen jaar. De overblijfselen van deze actie kunnen nu vanaf de aarde worden waargenomen.
Stellaire groepen (zoals in Orion) verschijnen wanneer een stoffige en gaswolk, die honderden keren de Zon overtreft, begint af te brokkelen vanwege de invloed van zijn eigen zwaartekracht. Protosterren vormen in de dichtste gebieden en beginnen hun chaotische beweging. Na verloop van tijd "kalmeren" ze zich en onderwerpen ze zich aan de ernst van de grootste protoster. Als de sterren te snel zijn geplaatst, zullen ze in plaats van zich in de melkweg te vestigen, het proces van actieve interactie starten. Dergelijke explosies zullen niet eeuwig duren en de overblijfselen zijn al eeuwen zichtbaar.
John Bally van de University of Colorado zegt echter dat protostar-explosies vaak voorkomen, omdat ze helpen bij het reguleren van de snelheid van stervorming in moleculaire wolken op grote schaal.
Hints over de explosieve aard van deze gebeurtenis verschenen in 2009 toen we de Submillimeter Array in Hawaii observeerden. Maar ALMA onthult nieuwe details over de distributie en hoge snelheid van koolmonoxide (CO) gas. Dit helpt wetenschappers de kracht van een explosie te meten en te begrijpen hoe deze de stervorming beïnvloedt.
"Heel vaak vergelijken mensen sterexplosies met oude sterren. Bijvoorbeeld de dood van een supernova door de invloed van een massieve ster of de uitbarsting van een nieuwe op een instortend oppervlak ", zegt Bally. - "Maar nu overwegen we een nieuwe verbazingwekkende fase - de geboorte van de sterren."
