Astrofysicus Kevin Schlaufman stelde een nieuwe definitie voor de planeet voor.
Pluto is nog steeds de oorzaak van een discussie tussen wetenschappers over wat een planeet kan worden genoemd. Bovendien is dit moment belangrijk wanneer we objecten buiten ons systeem gaan beschouwen. Het geschil betreft niet alleen de semantiek, maar ook het proces van de vorming van reuzen. De oplossing probeerde een astrofysicus te vinden van de Johns Hopkins University, Kevin Schlaufman.
Hij zette de bovengrens van de massa van de planeet - 4-10 keer de massaliteit van Jupiter. Schlaufman gelooft dat de limiet kan worden vastgesteld door de technologie en methoden voor astronomische observatie te verbeteren. Nieuwe verworvenheden hebben het mogelijk gemaakt om veel meer planetaire systemen buiten het zonnestelsel te vinden, wat betekent dat stabiele modellen kunnen worden waargenomen.
De nieuwe studie analyseerde 146 zonnestelsels. Het formuleren van een nauwkeurige definitie van een planeet is moeilijk als het gaat om reuzen. Soms wordt het object onmiddellijk verwezen naar een gigantische planeet en een bruine dwerg. De laatste zijn massiever dan gewone planeten, maar ze zijn inferieur in massaliteit voor de kleinste sterren.
Decennia lang waren bruine dwergen nog steeds problematische objecten: hoe onderscheid je ze van massieve planeten? De wetenschapper zegt dat één mis niet genoeg is om te categoriseren, dus moest ik me tot een ander kenmerk wenden. Schlaufman besloot om de chemische samenstelling van onze zon te gebruiken. Hij zegt dat het object niet alleen te herkennen is aan de grootte, maar ook aan de omgeving. Reuzen, zoals Jupiter, bevinden zich meestal in de baan van sterren met meer ijzer. Bovendien worden reuzen gevormd van beneden naar boven: eerst maken ze een rotsachtige kern, die vervolgens wordt gehuld in een enorme gaswolk. Ze moeten rond de sterren kijken en rotsachtige voorwerpen vormen.
Bruine dwergen en sterren zijn anders omdat ze van boven naar beneden vormen, terwijl de gaswolken instorten onder hun eigen gewicht. Schlaufman wilde een mis vinden waarin objecten zich niet langer zorgen maken over de stersamenstelling. Hij vond dat lichamen die tien keer groter zijn dan de massiviteit van Jupiter niet in de buurt van de sterren liggen die de stenen creëren. Daarom herhalen ze niet het pad van de planeten.
Nieuwe gegevens kunnen bekende patronen van planeetvorming beïnvloeden. Het belangrijkste is dat objecten met tien massa's Jupiter als bruine dwergen en niet als planeten moeten worden beschouwd.
