Lumio (waarnemer voor meteorische inslagen van de maan) is een van 12CubeSat begiftigd met een geavanceerd optisch instrument dat zichtbare lichtflits aan de overkant kan vinden als gevolg van meteorietinslagen. Dit zal een globaal meteoriet-impactmodel op de maan creëren.
Stel je voor dat je een ruimtevaartuig hebt ter grootte van een doos die moet worden afgeleverd bij de maan. Wat zou je doen? Dat was de taak die de vertegenwoordigers van de NASA vorig jaar hadden gesteld voor de Europese teams. En nu hebben we twee winnaars.
Lumio (waarnemer voor meteorietenstoten in de maan) stort zich in de studie van de andere kant van de maan om heldere schokkende flitsen te vinden op een maanverlichte nacht, als gevolg van het meteorietbombardement zoals ze verschijnen.
VMMO (Lunar volatile en mineralogical orbitale cartograaf) is ontworpen om de permanent beschaduwde krater bij de maan zuidpool te bestuderen. Hij analyseert afzettingen van waterijs en andere vluchtige stoffen die belangrijk zijn voor toekomstige kolonisten.
Vertegenwoordigers van de NASA melden dat het moeilijk was om twee winnaars te kiezen, omdat ze te veel conceptuele studies van hoge kwaliteit stuurden.
Europese bedrijven, universiteiten en onderzoekscentra besloten zich te verenigen om maanmissies te ontwerpen op basis van de goedkope CubeSat-standaard, waarvan de grootte 10 cm bedraagt.
Het idee van de wedstrijd was complex, omdat CubeSat tot nu toe alleen in de baan van de aarde had gehandeld. In het volgende decennium worden goed geplande vluchten naar de satelliet verwacht. De winnaars werden gekozen na de eindpresentatie in het ESA Multimedia Center, dat wordt gebruikt om alle missies van het agentschap te ontwerpen.
Zuidpool van de maan
Lumio zal een bepaald punt in de ruimte moeten nemen en een geavanceerde optische camera gebruiken om schoten te vinden aan de andere kant van de satellieten van de aarde. Deze flitsen knipperen 's nachts in de telescopen, maar de tweede helft van de maan blijft een blinde vlek.
Weg van het verstrooide licht van de aardse omgeving, zijn de onderzoekers van plan zwakke flitsen te krijgen. Dit zal ons begrip van vroegere en huidige patronen van meteoroïde activiteit in het zonnestelsel helpen verbeteren.
VMMO zal een miniatuurlaser richten op Shackleton Crater, grenzend aan de Zuidpool, om de overvloed aan waterijs te meten. Het gebied binnen de krater bevindt zich in constante duisternis, waardoor watermoleculen kunnen condenseren en bevriezen. Het apparaat heeft 260 dagen nodig om een gebied van maximaal 10 meter per keer te scannen om een kaart van waterijs te maken in een 20 km lange krater.
VMMO zal maanmiddelen, zoals mineralen, weergeven wanneer het van plan is om over zonnegebieden te vliegen, evenals om de verspreiding van ijs en andere vluchtige stoffen in donkere gebieden te bewaken.
Een secundaire nuttige lading voor het detecteren van straling zou een gedetailleerd model van de stralingsomgeving creëren. MoonCARE (straling analyse) en CLE (lange-afstands astronomie) projecten stonden op de tweede plaats in de competitie.
