Multigolflengte-afbeelding van het galactische cluster 1RXS J0603.3 + 4214 (Tandenborstel). Intensiteit in rood is radio-emissie, blauw is röntgenstraling en achtergrond is optische emissie. Nieuwe radiowaarnemingen in combinatie met andere golflengten maakten het mogelijk om het samenvoegscenario van de sterrenstelsels te bevestigen en de magnetische veldsterkte in schokgolven te berekenen.
De meeste sterrenstelsels leven in clusters met van verschillende tot duizenden voorwerpen. De Melkweg woont bijvoorbeeld in een cluster van 50 leden (Lokale Groep), waaronder, op een afstand van 2,3 miljoen lichtjaren, de Andromeda-melkweg ligt.
Clusters worden beschouwd als de meest massieve universumobjecten die door de zwaartekracht zijn gebonden. In het groeiproces speelt donkere materie een belangrijke rol. Maar er zijn ook enkele fysieke processen, inclusief het gedrag van gas in het cluster. Het bevat grote massa's en het gas wordt verwarmd met 10 miljoen K en meer. Als gevolg hiervan heeft gas invloed op de evolutie van het cluster. Het herbergt snel bewegende geladen deeltjes, die zich manifesteren op radiogolven. Ze vertonen lange draadvormige structuren. De tandenborstel (1RXS J0603.3 + 4214) bevat drie van deze radiostructuren, evenals een grootschalige halo. De meest bekende radio-vorming bestrijkt meer dan 6 miljoen lichtjaar met drie componenten (samen lijken ze op een tandenborstel in vorm). Het handvat lijkt het meest mysterieus omdat het lang, recht en buiten het midden van het cluster is. Hoogstwaarschijnlijk werd de vorming van een halo beïnvloed door de turbulentie veroorzaakt door de galactische fusie.
De onderzoekers gebruikten de Very Large Array en vergeleken het beeld van het Chandra X-ray Observatory. De kuif ziet er extreem smal uit en is gemaakt door een krachtige klap, veroorzaakt door het samenvoegen van 32 voorheen onontdekte compacte bronnen.
