Galactische cluster geschikt voor honderden en zelfs duizenden sterrenstelsels verenigd door zwaartekracht
Tijdens het samenvoegen vormden twee galactische clusters een laag heet gas daartussen, veroorzaakt door turbulentie door botsingen bij supersonische snelheden. Als gevolg daarvan zullen ze een grote cluster van Abell 115 creëren, ver weg met 2,4 miljard lichtjaar. De verschenen gasleiding warmt op tot 300 miljoen graden Fahrenheit (10 keer de temperatuur van de zonnekern).
Niemand verwachtte dat er zo heet gas tussen de clusters zou komen. Beide bevatten honderden grote sterrenstelsels (meer dan de onze). De meest ambitieuze zijn die met duizenden.
Vanuit een energieoogpunt gezien, zijn dergelijke botsingen de sterkste en meest dramatische oecumenische aanvallen na de oerknal. Deze systemen blijven evolueren.
Voor waarnemingen gebruikten wetenschappers het Chandra Observatorium en het Very Large Antenna Grid. Computermodellen vertoonden een gebied met gekoeld gas in de buurt van de kernen van clusters. Dit suggereert dat ze eerder zijn tegengekomen en hoogstwaarschijnlijk om elkaar heen draaiden en het territorium opruimden. Om de temperatuurmetingen te berekenen, hebben de onderzoekers een programma gemaakt om klimaatkaarten met een hoog contrast van clustergebieden te maken. Ze blijven radio-uitzendingen buiten de grenzen van de Abell 115 volgen in de ruimte. Deze stralen worden geactiveerd door elektronen in het magnetische veld van het cluster en het is duidelijk dat sommige gebeurtenissen deze elektronen activeerden. Ter vergelijking bekeken de onderzoekers een steekproef van 50 andere clusters.
Wat wacht op Abell 115? Dit is een moeilijk accretieproces. Er is een mening dat de nieuwe cluster zal stabiliseren en "kalmeren". Dat wil zeggen, het zal voor onderzoekers heel saai worden en zo'n krachtige activiteit en drama verliezen als het nu is.
Galactische clusters vormen zich in het ruimteletwerk. Het wordt vertegenwoordigd door smalle reeksen sterrenstelsels en gas, gescheiden door grootschalige holtes. Interessant is dat losse draden zich over honderden miljoenen lichtjaren kunnen uitstrekken. En het is verbazingwekkend als je je herinnert dat 1 lichtjaar 5,9 biljoen mijl is.
