De gelukkigen die deze woensdag een totale maansverduistering zullen observeren zullen getuige zijn van een zeer zeldzaam kosmisch fenomeen.
Echte 'astronomen' zullen alle pogingen doen om tegelijkertijd de totale zonsverduistering van de maan en de zonsopgang te zien. Dit fenomeen, waarvan de waarschijnlijkheid ontkent, heeft de naam "selenion".
In feite, als we een maansverduistering in de lucht waarnemen, bevinden de zon en de maan zich op een afstand van 180 graden ten opzichte van elkaar. Een dergelijke regeling (aangeduid als "sigiziya" of de uitlijning van ten minste drie astronomische lichamen in een rechte lijn) sluit echt de mogelijkheid van een dergelijk fenomeen als selenium uit. Maar blijkbaar stijgen de beelden van de zon en de maan als gevolg van de atmosferische breking blijkens de atmosfeer van de aarde gelijktijdig uit boven de horizon. Een dergelijk fenomeen stelt mensen op aarde in staat om de zon een paar minuten voordat het daadwerkelijk opkomt te zien en om de maan enkele minuten nadat deze al is binnengegaan te zien.
Als gevolg van deze optische illusie krijgen bewoners van de oostelijke Mississippi een unieke kans om het ongewone fenomeen met hun eigen ogen waar te nemen. Bij goede weersomstandigheden gedurende een korte periode (van 2 tot 9 minuten) kunt u tegelijkertijd de zonsopgang in het oosten en de totale zonsverduistering van de maan in het westen bekijken. De eerste fase van de eclips, een gedeeltelijke, zal de eerste zijn die wordt waargenomen door de inwoners van Newfoundland, Canada. De zonsverduistering duurt 30-45 minuten vanaf de beginfase tot aan de maan.
Een geleidelijk groeiende schaduw verschijnt aan de linkerbovenkant van de maan op een moment dat hij begint te schijnen achter de horizon en de zon verschijnt. Inwoners van Nova Scotia kunnen slechts een klein deel van de maan observeren en verdwijnen achter de westelijke kant van de horizon. Dichter bij de zuidwestkust van de Atlantische Oceaan, is de maan volledig ondergedompeld in de schaduw van de aarde.
Nogmaals, om zo'n zeldzaam toeval mee te maken is niet zo eenvoudig. Vijfentwintig jaar geleden, in augustus 1989, merkte astronoom Bradley Schaefer, die de verschijning van de maan bestudeerde toen deze laag in de lucht was, dat de volle maan zichtbaar wordt wanneer hij 2 graden hoger is en de zon 2 graden lager is horizon.
Dus afhankelijk van de zuiverheid van de lucht, hebben waarnemers van zonsverduisteringen 10 tot 15 minuten voor zonsopgang (terwijl de lucht nog steeds donker is en de maan hoog genoeg boven de horizon) om dit fenomeen goed te kunnen bekijken. Men moet niet vergeten dat dit alleen van toepassing is op het donkere deel van de maan. Als de lucht helder is, kan een verrekijker of een telescoop helpen om de maan te onderscheiden. Als een totale zonsverduistering vóór zonsopgang plaatsvond, kan een verrekijker in de smeltende schemering worden beschouwd als verdwijnende maan, die eruit ziet als een slecht verlichte gevlekte honkbal.
Mensen die een paar honderd mijl landinwaarts van de oostkust in de Verenigde Staten en Canada wonen, zullen kunnen zien hoe de maan iets later uit de schaduwen komt. De lage, gedeeltelijk verduisterde maan in de donkerblauwe schemering zal een ware zegen voor kunstenaars en astrofotografen zijn. Van Toronto en Ohio tot de kust van Florida, een ongewone heldere halve maan met neerwaartse uiteinden zal zichtbaar zijn aan de hemel. Langs de westelijke lijn van de Grote Meren en tot aan de Golf van Mexico, verschijnt de maan met een donkere rechter onderkant.
Naar het westen - hier is de zonsverduistering bijna onmerkbaar, maar de meest ijverige inwoners van Minnesota, West-Iowa, Oost-Nebraska en Kansas, evenals de centrale regio's van Oklahoma en Texas zien een donkere donkere plek aan de rechter onderkant van de maan.
