Als een oogverblindend baken in het holst van de nacht werd deze krachtige gammastraling van de stellaire envelop gezien in een nabijgelegen sterrenstelsel. De ontdekking met de Fermi Space Gamma Telescope is de eerste gamma-pulsar die buiten de Melkweg wordt gevonden. En dit extragalactische object is een monster.
Pulsars zijn snel roterende neutronensterren gevormd uit de dichte overblijfselen van een ooit massieve ster. Na de brandstofproductie en vervolgens een explosie als supernova, afhankelijk van de oorspronkelijke massa van de ster, vertegenwoordigt de neutronenster de rest van de snel roterende materie.
Zoals verwacht, omringt een extreme omgeving de pulsar. Het magnetische veld dat de jonge ster omhult, heeft de kracht van de originele ster, samengeperst tot een bal van enkele tientallen kilometers. Zo'n intens magnetisme heeft een krachtige fysica, die krachtige straling uit de polen van een draaiende ster uitstraalt. Het zijn deze stralen van straling die de pulsar zijn naam geven; terwijl de neutronenster rond zijn as roteert, doorstralen er stralingen van de lucht, soms direct op Aarde. We zien deze pulsen als pulserende flitsen - pulsars. Nu hebben astronomen een pulserend, herhalend signaal gevonden in het midden van de Tarantula Nebula, een nabijgelegen sterrenstelsel, de Grote Magelhaense Cloud, die 163, 000 lichtjaar verwijderd is.
Aangezien de Tarantula-nevel een intense zinkformatie is, wordt aangenomen dat bekende gamma-emissies worden gegenereerd door massieve sterren, die voor een korte tijd jong leven en sterven. Als je het in eenvoudige woorden uitlegt, hoe massiever de ster, hoe helderder hij zijn brandstof zal verbranden en hoe sneller hij zal ontploffen als een supernova. Wetenschappers gingen ervan uit dat deze nevel een plaats van geboorte en sterfte van sterren is, en de stroom van gammastraling is een bijproduct van stellair drama.
Astrofysici geloofden dat wanneer supernova explodeerde in de Tarantula-nevel, schokgolven door de gassen van de nevel gaan. In dit geval worden de deeltjes versneld tot hoge energieën, waardoor kosmische stralen worden gegenereerd (bijvoorbeeld protonen met hoge energie). Op elkaar inwerkende, kosmische golven vormen een krachtige straling of gammastraling.
Is de zaak gesloten? Nou, niet echt.
In de loop der jaren verzamelde de Fermi Space Telescope gegevens uit de Grote Magelhaense Wolk en vormde geleidelijk een meer gedetailleerde blik op de Tarantula-nevel. Door deze gegevens te combineren met nieuwe analysemethoden deden astronomen een nogal verrassende ontdekking: de signalen van twee pulsars werden gevonden in het centrum en wetenschappers geloven dat een van de pulsars, J0540-6919 genaamd, tot 60 procent van de gammastralen in de nevel produceert.
Een type gamma-zelfde gebied dat hierboven in het optische bereik wordt getoond. Lichtere kleuren geven een groter beeld van het gamma-gebied in het optische bereik aan. Heldere gebieden duiden op een grote hoeveelheid gammastraling met energieën tussen 2 en 200 miljard elektronvolt. Ter vergelijking varieert zichtbaar licht tussen 2 en 3 elektronvolt. De twee PSR J0540-6919 pulsars (links) en PSR J0537-6910 (rechts) vallen duidelijk op in deze afbeelding.
Maar astronomen hebben niet alleen de eerste gamma-pulsar buiten onze Melkweg ontdekt, ze hebben ook een voorwerp gevonden dat 20 keer helderder is dan de krachtigste die in onze Melkweg bekend is. Deze bevindt zich in de Krabnevel en heet PSR B0531 + 21 of alleen de Crab-pulsar. nevel.
Deze ontdekking maakte het mogelijk om het mysterie van een vreemde bron van gammastraling in de Tarantula-nevel op te lossen.
