te begrijpen
Een afbeelding van donkere vlekken en heldere diffuse fakkels (het best zichtbaar aan de randen). De analyse laat zien hoe de combinatie van zware elementen vlekken ongewijzigd laat, waardoor het contrast van felle diffuse fakkels toeneemt.
Vlekken op het oppervlak van de zon verschijnen en verdwijnen gedurende een cyclus van 11 jaar. Het wordt aangedreven door een stellaire dynamo - de interactie tussen een magnetisch veld, convectie en rotatie. Maar we konden de fysica die ten grondslag ligt aan dit mechanisme nog steeds niet volledig begrijpen. Een van de meest in het oog springende voorbeelden is het Maunder-minimum (17e eeuw), toen bijna 50 jaar lang bijna alle vlekken op het zonneoppervlak verdwenen waren.
Nu is het internationale team erin geslaagd een ster te vinden die de details van de fysica van de zonnynamo kan onthullen. Het object is 120 lichtjaren van ons verwijderd en woont op het grondgebied van Swan. Het oppervlak lijkt op de zon. Er zijn ook overeenkomsten in massa, straal en leeftijd, maar in chemische samenstelling is er een belangrijk verschil. Er zijn ongeveer twee keer zoveel zware elementen in een ster dan in de onze.
Wetenschappers hebben observaties gecombineerd met Kepler en gegevens van grondonderzoeken uit 1978. De verbazingwekkende gelijkenis met de Zon maakt van deze ster een soort van Rosetta-steen, die bijdraagt aan de studie van sterrendynamo's.
Zware items maken de ster meer variabel
De combinatie van fotometrische, spectroscopische en asteroïdale informatie hielp bij het creëren van de meest gedetailleerde reeks waarnemingen voor een dergelijke zonnecyclus. De analyse toonde aan dat de amplitude van de cyclus in het magnetische veld van de ster twee keer zo sterk is als in de zon, en dat de cyclus beter zichtbaar is in zichtbaar licht. Dit betekent dat zwaardere elementen een krachtigere cyclus creëren. Op basis van de fysieke modellen geïmplementeerd in de diepten van het interieur van de ster en zijn atmosfeer, stelden de onderzoekers een verklaring voor een sterkere cyclus voor.
Ten eerste maken de zware elementen de ster ondoorzichtig, waardoor de energieoverdracht in de ster van straling naar convectie verandert. Dit verhoogt de sterkte van de dynamo en beïnvloedt de amplitude van de variabiliteit van de magnetische riem en het rotatiepatroon nabij het oppervlak. Ten tweede beïnvloeden de zware elementen de oppervlakte- en atmosferische processen van de ster. Het contrast tussen de diffuse heldere zones (fakkels) en de stille achtergrond van de zon neemt toe naarmate het aantal zware elementen groter wordt.
invloed van de zon op het klimaat
Een nieuwe studie is belangrijk, omdat het met zijn hulp mogelijk is om een beter begrip te krijgen van de manier waarop zonnestraling verandert en de invloed ervan op het klimaat op aarde te beoordelen. De grootste aandacht wordt besteed aan het Maunder Minimum, dat samenvalt met de periode van koud klimaat. De analyse zal nauwkeuriger beperkingen creëren voor modellen die zwakke activiteit proberen te verklaren en een mogelijke reden voor de afname van de helderheid van de zon.
