De studie van de zon met behulp van geluidsgolven onthulde dat de laag met magnetische activiteit de laatste tijd veel dunner is geworden. De situatie wordt verklaard door een professor van de School of Physics and Astronomy van de Universiteit van Birmingham, Yvonne Ellsworth.
In feite lijkt onze ster op een muziekinstrument, alleen tonen bevinden zich op een lage frequentie - 100.000 keer lager dan het gemiddelde. Studies van geluidsgolven door helioseismologie helpen om te begrijpen wat er in de zon gebeurt.
De zon vertegenwoordigt een holte voor het opvangen van geluid gegenereerd door turbulentie in honderden km convectie. Gebruik voor dergelijke studies de geavanceerde tool BiSON (Birmingham Solar Oscillations Network), die actief is sinds 1985.
Gedurende deze tijd hebben wetenschappers drie 11-jarige cycli van zonneactiviteit geregistreerd. Tegelijkertijd was het mogelijk om de fluctuaties van de snelheid waarmee energiedeeltjes werden gevormd waar te nemen. Nu nadert de ster de periode van minimale activiteit. Het team is op zoek naar aanwijzingen in eerdere cycli om te begrijpen wat had kunnen leiden tot de huidige situatie. Feit is dat de laatste hoogtepunten buitengewoon rustig waren en deze cyclus heeft een aanhoudend minimum aan activiteit. Het is verrassend dat de afgelopen jaren de innerlijke zonnestaat is veranderd en deze verbazingwekkende functies worden in de huidige cyclus gezien.
Theoretische modellen laten zien dat de verdeling van het magnetische veld dunner is geworden en dat de sterrotatie ook door de veranderingen is gegaan. Op breedtegraden vertraagde de snelheid met 60 graden. Het is te vroeg om over de gevolgen te praten, maar het volgende minimum wordt over twee jaar verwacht.
