De ruimte lijkt ons iets leegs, maar je kunt altijd de overblijfselen vinden van sterrenexplosies die zich manifesteren in magnetische krachten. Voyager is een belangrijke missie die helpt om de grenzen van onze stellaire marge te berekenen - de heliosfeer.
De heliosfeer wordt gecreëerd door een stabiele stroom magnetisch materiaal, weergegeven in de vorm van de zonnewind. Het is begiftigd met een hoge versnelling en creëert een gigantische luchtbel met een breedte van 20 miljard mijl. In deze ruimte zijn alle objecten onderhevig aan blootstelling aan de zon.
Studie van de interstellaire binnenplaats
Wetenschappers hebben het lange bereik van ons systeem verkregen en in 2012 betrad Voyager de interstellaire ruimte. Hier eindigt het zonnestelsel.
Met een snelheid tot 35.000 mijl per uur reizen voertuigen elke dag 900.000 mijl. 5 jaar geleden kruiste Voyager-1 de rand van de heliosfeer (heliopause) en betrad de ruimte tussen de sterren. Dit is het eerste apparaat dat dit heeft weten te bereiken. De gegevens laten zien dat in de heliosfeer de aarde en andere objecten worden beschermd tegen kosmische straling, hete waterstofvlekken en heliumgassen die deel uitmaken van "Local Fluff" - een enorme bewolking. We kunnen zeggen dat we ons in een bubbel bevinden die door supernova-flitsen en andere gebeurtenissen gaat.
Studie van ruimtelijke aard
Nadat de voertuigen de buitenste planeten hebben verlaten, hun gereedschappen uitschakelen. Maar er zijn apparaten die de ruimtelijke kenmerken bestuderen. Er zijn dus 4 instrumenten die magnetische velden, geladen energiedeeltjes en laagfrequente radiogolven meten.
Hier wordt het traject van het ruimtevaartuig Voyager-1 getoond. De lancering vond plaats op 5 september 1977. Hij was een van de eerste voertuigen die de buitenste planeten en het interstellaire medium wist te bereiken
Voyagers blijven ons informatie sturen. NASA's Deep Space Network is verantwoordelijk voor het ontvangen, volgen van signalen gedurende 16 uur. Voyager 1 bevindt zich op 13 miljard mijl afstand en passeert de interstellaire ruimte. Voyager 2 heeft al 11 miljard kilometer afgelegd en zal deze binnen enkele jaren bereiken. Ze bevinden zich op verschillende punten in de ruimte, wat het mogelijk maakt om het volume van het systeem beter te analyseren.
Laatste grens
Het was mogelijk om de heliospheric edge alleen met Voyager-1 te bepalen, dus ik moest maar liefst 4 decennia wachten! Maar dit is een geweldige missie die zijn ontdekkingen blijft choqueren. Onlangs liet het apparaat doorschemeren dat het magnetisch veld van het interstellaire medium rond de heliosfeer is gewikkeld.
Voyager-2-traject, gelanceerd op 20 augustus 1977
Communicatie met de apparaten blijft behouden zolang nucleaire bronnen een energiereserve creëren. Verwacht wordt dat het transport van informatie zal eindigen in 2025. Maar de techniek zal zijn beweging voortzetten. Als ze niet botsen met andere objecten, zullen ze het omlooppad rond het galactische centrum in 225 miljoen jaar voltooien.
