De artistieke visie van Voyager-2 die door het zonnestelsel reist
Het ruimtevaartuig Voyager-2 maakte een geweldige reis door het zonnestelsel te verkennen en de interstellaire ruimte binnen te stappen. Maar zijn wetenschappelijke missie eindigt hier niet. Op 10 december zeiden wetenschappers van de American Geophysical Union dat ze niet alleen enthousiast waren over de heldendaden van de sonde, maar ook informatie verwachtten over hoe zonnedeeltjes en de interstellaire wind botsen.
Een paar Voyager-sondes - de eerste voertuigen die erin slaagden te ontsnappen in de heliopause. Het is belangrijk om te begrijpen dat dergelijke reizen jaren zullen duren. Maar ruimteschepen voelen nog steeds geweldig, hoewel ze oude mannen lijken te zijn.
In de figuur is de locatie van de Voyager 1- en 2-sondes gemarkeerd.Op 10 december 2018 kondigde NASA aan dat Voyager 2 de prestatie van de eerste sonde had herhaald en de interstellaire ruimte had betreden. Nu zijn beide schepen buiten de heliosfeer - een beschermende bubbel van de zon die buiten de baan van Pluto uitstijgt.
Het belangrijkste probleem van de verdere missie is het verlies van warmte en energie. Voyager 2 werkt nu op een temperatuur van 3,6 ° C en kan elk volgend jaar 4 watt minder energie produceren. Als gevolg hiervan zal het team de tools moeten uitschakelen om zoveel mogelijk informatie te krijgen voordat het apparaat volledig is uitgeschakeld.
Huidige schattingen tonen aan dat de sondes nog minstens 5 jaar of 10 jaar kunnen functioneren met een geleidelijke verslechtering van de gegevens. De missie van de missie is om 50 jaar lang onderzoek te doen sinds hun lancering in 1977. Voyager 1 was de eerste die uit de heliopauze kwam, maar de tweede sonde biedt nieuwe informatie. Vanwege de huidige fase van de zonnecyclus, kan Voyager-2 opnieuw in de Heliopause zijn, terwijl de zonnebel zich uitzet. De tools van Voyager-2 zullen gegevens verschaffen over de stroming van de interstellaire wind die de heliopauze en de bubbel rond de heliosfeer duwen. Dat wil zeggen, we zullen veel galactische kosmische stralen, hoogenergetische atomen en een aantal elementen zien bewegen met de snelheid van het licht.
Interessant is dat met de Voyager-2-vlucht je ook meer over exoplaneten leert. Elk zonnestelsel leeft in zijn eigen heliosfeer. Onevenwichtigheid kan een uitnodigende omgeving zijn om te leven.
Geen van de Voyager 2-apparaten kan eeuwig werken, maar de schepen zullen blijven bewegen. Gedurende 300 jaar zullen ze in staat zijn om de binnenrand van de Oort Cloud te bereiken, waarna ze dit gebied ongeveer 30.000 jaar zullen moeten overwinnen. Wanneer de sondes het zonnestelsel doorbreken, zullen er miljoenen en miljarden jaren rondzwerven rond de Melkweg. Misschien zal de toekomstige generatie aardbewoners na hen kunnen ontsnappen. Of ze zullen een verrassing zijn voor een onbekende buitenaardse beschaving.
