De nieuwste gegevens suggereren dat Jupiter niet alleen de grootste is, maar ook de oudste planeet in het zonnestelsel
Bij het bestuderen van isotopen van wolfraam en molybdeen op ijzeren meteorieten, ontdekten de onderzoekers dat de rotsen verschillen in genetisch nevelreservoirs. De meest plausibele verklaring is dat de open gleuven in de schijf van Jupiter de uitwisseling van materialen tussen de twee tanks hebben voorkomen.
Het blijkt dat Jupiter de oudste planeet was, waarvan de kern werd gevormd voordat de zonne-nevel zich had verspreid. Vanwege zijn massiviteit heeft de planeet de dynamiek van de aanwasschijf van onze ster serieus beïnvloed. Daarom zal de exacte leeftijd ervan helpen om het evolutionaire proces van het systeem beter te begrijpen.
Helaas hebben wetenschappers geen monsters van Jupiter, dus je moet vertrouwen op de isotopische handtekeningen van meteorieten. De analyse toonde aan dat de kern van de planeet 1 miljoen jaar na het begin van de geschiedenis van het zonnestelsel werd gevormd. Vanwege de snelle formatie werd Jupiter een soort obstakel dat verhinderde dat het materiaal de schijf zou verlaten. Dat is de reden waarom het systeem geen superland heeft. In de eerste miljoen jaar bereikte de kern van Jupiter 20 massa's aarde en na 3-4 miljoen jaar overtrof de massa de onze van 50 keer. Eerder werd aangenomen dat gasreuzen zich beginnen te vormen uit kernen (10-20 aardse massa's), die gas rondom zich verzamelen. Het bleek dat een gasschijf met de kernen van gasreuzen moest roteren rond de jonge zon. En het kan tussen de 1-10 miljoen jaar geleden zijn dat het systeem is gemaakt.
De meeste meteorieten komen van de asteroïdengordel tussen Mars en Jupiter. Er wordt aangenomen dat ze eerst een veel groter gebied bedekten, zoals blijkt uit een grote verscheidenheid aan chemische samenstelling. Het was de zwaartekracht van gasreuzen die ervoor zorgde dat ze zich als een riem verspreidden.
