NGC 5256 is een paar sterrenstelsels in de laatste fase van fusie. Eerder werden ze gevangen genomen door de Hubble-telescoop om de 18e verjaardag van het werk te markeren (2008). Nieuwe gegevens laten zien hoe stof en gas binnen en buiten de melkweg winden.
Op deze foto vermaakt het sterrenstelsel NGC 5256 zijn vorm en kleur. Rookachtige stralen worden in alle richtingen uitgeworpen en een heldere kern verlicht chaotische stof- en gasvlekken. De donzige structuur is te wijten aan het feit dat er vóór ons twee fuserende melkwegstelsels zijn.
NGC 5256 is 350 miljoen lichtjaar ver van ons vandaan en woont op het grondgebied van de Grote Beer. Dit zijn twee schijfstelsels gedeeld door 13.000 lichtjaar. Gas, stof en de sterren erin spinnen in een energieke kosmische dans en genereren nieuwe sterren.
De sterren botsen echter zelden, omdat er tussen hen lange afstanden liggen. Naarmate de fusie vordert, vormen getijde-effecten echter nieuwe structuren, zoals chaotische jets. Ze stabiliseren pas na miljoenen jaren.
Benadering tot NGC 5256
Bovendien is er in elke melkweg een actieve galactische kern, waar gas en andere fragmenten worden geabsorbeerd door een superzwaar zwart gat. Een onderzoek door het Chandra X-ray Observatory laat zien dat zowel de kernen als het hete gas tussen hen worden verwarmd door schokgolven die ontstaan wanneer hogesnelheid gaswolken botsen.
In het vroege universum kwamen galactische fusiegebeurtenissen veel vaker voor. Er wordt aangenomen dat dit is wat leidde tot de galactische evolutie. Nu kunt u tekenen van eerdere botsingen zien. In de Melkweg kun je bijvoorbeeld enorme delen van de voormalige individuele sterrenstelsels vinden. Nu absorbeert het de dwergmelkweg Boogschutter en zal ooit Andromeda onder ogen komen.
Rechts op de foto is een ander paar contacterende sterrenstelsels te zien. Een paar graden merkbaar M51.
