Het beeld van de Hubble-ruimtetelescoop toont een interessant sterrenstelsel NGC 3256, 100 miljoen lichtjaren ver van ons verwijderd. Het is het resultaat van een galactische fusie. Dientengevolge hebben we een ideaal doelwit voor het bestuderen van de sterfakkels die door de fusie worden veroorzaakt
Dit prachtige kosmische patroon vertegenwoordigt het sterrenstelsel NGC 3256 en de plaats van een gewelddadige botsing. De vervormde melkweg fungeert als overblijfsel van de botsing van twee spiraalvormige sterrenstelsels die 500 miljoen jaar geleden plaatsvonden.
NGC 3256 is 100 miljoen lichtjaar ver van ons verwijderd en woont op het grondgebied van Sails. Heeft betrekking op het supercluster Hydra-Centauria. Er zijn nog steeds zichtbare sporen van een turbulent verleden in de geëxpandeerde heldere staarten die rond de melkweg groeien. Ongeveer 500 miljoen mensen klommen terug tijdens de aanvankelijke botsing. Staarten zijn bezaaid met jonge blauwe sterren.
Tijdens de galactische fusie botsen individuele sterren zelden, omdat ze van elkaar worden gescheiden door grote afstanden. Maar gas en stof maken actief contact en creëren een heldere gloed. In het midden kun je veel pasgeboren sterren zien schitteren in het verre infraroodbereik. Daarom verwijst het naar een helder IR-type.
Geschatte kijk op NGC 3256
NGC 3256 is op grote schaal bestudeerd vanwege zijn helderheid, nabijheid en oriëntatie (richtte zich tot ons). De melkweg is het ideale doelwit voor de verkenning van sterrenfakkels die door fusie zijn gecreëerd.
Naast het verlichten van meer dan 1.000 heldere sterclusters beschutte het centrale deel van NGC 3256 ook de kruisende draden van donker stof en een grote schijf van een moleculaire schijf die rond twee verschillende kernen draaide. Eén kern is meestal verborgen, maar wordt weergegeven in IR-, radio- en röntgenstralengolflengten.
De oorspronkelijke sterrenstelsels waren rijk aan gas en convergeerden in massaliteit, dus ze hebben ongeveer hetzelfde effect op elkaar. Spiraalschijven zijn al moeilijk te onderscheiden en na een paar honderd miljoen jaar zullen de kernen samensmelten en een enkel elliptisch stelsel vormen.
