Nieuw onderzoek toont aan dat onze maan dreigt te worden gewikkeld in permanente stofwolken, zoals de ijzige satellieten van Jupiter en Saturnus. Natuurkundige Mihai Horani van de Universiteit van Colorado Boulder en zijn collega's presenteerden deze week hun langetermijnonderzoek naar de manier waarop stofwolken op de maan ontstaan door de inslagen van snel bewegende deeltjes die worden gevangen door voorbij vliegende kometen.
Wolken worden dichter tijdens de passage van jaarlijkse meteorenregen, zoals de Geminiden, noteren de auteurs. Voor onderzoek gebruikten wetenschappers de nu ter ziele gegane satelliet NASA LADEE. Om stofdeeltjes te detecteren, werden metingen uitgevoerd bij het rondcirkelen van de maan op hoogten van 13 tot 62 mijl boven het oppervlak. In de periode van oktober 2013 tot april 2014, als onderdeel van het experiment, werden 80 dagen geselecteerd voor het onderzoek, waarbij meer dan 140 duizend ton maanstof werd gevonden. De onderzoekers bevestigden ook dat maanwolken een asymmetrische vorm hebben, in tegenstelling tot normale sferisch symmetrische wolken rond Jupiter's ijzige manen. Wetenschappers vermoeden dat de krachtige zwaartekrachtvelden van Jupiter invloed hebben op de banen van satellieten die gebombardeerd worden door interplanetaire stofdeeltjes. Ook zeggen wetenschappers dat deeltjes van kometenachtige oorsprong de overhand hebben onder maanstof, in tegenstelling tot stofdeeltjes die worden binnengebracht door langzame asteroïden die in cirkelvormige banen naar de zon bewegen. En in een korte tijd kunnen alle planetaire objecten in een vacuümloze ruimte wegzakken in ijle stofwolken.
