Is de maan van de aarde in staat om zijn eigen satelliet te verwerven?
We weten dat veel planeten worden vergezeld door satellieten, en sommige hebben niet alleen meer dan twee, maar ook meer dan 60! Bijvoorbeeld, in het zonnestelsel worden alleen Mercurius en Venus gedwongen om hun leven alleen te verdrijven. De aarde kijkt altijd naar de inheemse maan. Maar hebben manen manen? En kunnen dergelijke "relaties" bestaan in het universum?
Een aantal astronomen hebben besloten om deze kwestie te onderzoeken. In alle bekende planetaire systemen komen natuurlijke satellieten voor in een beperkte dynamische fase-ruimte: de planeten draaien om sterren en satellieten rond planeten. Vandaar de vraag: "Kan er iets draaien rond de manen?".
In het zonnestelsel was het nog niet mogelijk om satellieten in de buurt van de manen te vinden, dus de vraag lijkt absurd. Bovendien is de Maan op aarde zo groot dat sommige wetenschappers proberen hem een planetaire status te geven. Waarom kan de maan dan geen eigen maan hebben? Wetenschappers besloten om zich te verwijderen van waarnemingen en wiskundig het raadsel op te lossen. Met behulp van de vergelijkingen die ontworpen zijn om de getijde-effecten van de planeet en satellieten weer te geven, heeft het team vastgesteld dat de manen van de manen (sub-maan) hypothetisch kunnen bestaan als de ontvangende maan vrij massief is en er een grote orbitale afstand is tussen de hoofdmaan en de planeet.
Op basis van deze criteria zijn verschillende manen in ons systeem in staat hypothetisch hun eigen minisatellieten te hebben. Onder hen zijn Titan en Japet (Saturnus), Callisto (Jupiter) en de Maan (Aarde). Het is belangrijk om dit probleem te begrijpen, omdat het mogelijk zal zijn om het proces van de vorming en evolutie van satellieten in planetaire systemen beter te begrijpen.
