Een paar decennia geleden was het sturen van een ruimtevaartuig op een expeditie een prestatie op zich. Maar vandaag nemen we het als vanzelfsprekend aan en we eisen steeds meer foto's, videoframes en wetenschappelijke gegevens die ons het verhaal van de schepping van het universum zullen vertellen. En, gelukkig voor ons, voldoet het moderne ruimtevaartuig aan onze verwachtingen.
Deze week kwamen nieuwe astrofoto's van het Pluto-gebied. Ze lieten ons een enorme hoeveelheid detail zien op het oppervlak van deze dwergplaneet. Hieronder kun je veel interessante feiten lezen over Pluto en andere ruimtevoorwerpen: Mars, vulkanisch Io en de dwergplaneet Ceres met zijn mysterieuze lichtpuntjes.
Pluto: vóór
De eerste close-up van Pluto, we zullen snel zien. Op 14 juli, zal het ruimtevaartuig New Horizons de nabijheid van de dwergplaneet en zijn satellieten ingaan. Het blijft nog steeds een raadsel wat er precies op het oppervlak staat. Maar als we naar Pluto kijken, begrijpen we onbewust dat andere ijsvoorwerpen in de diepten van het zonnestelsel er hetzelfde uit moeten zien. Lange-termijnobservaties van Pluto, die vele jaren achter elkaar zijn uitgevoerd met behulp van de Hubble-ruimtetelescoop, geven aan dat het oppervlak van de planeet bont is en voortdurend van uiterlijk verandert vanwege de rotatie om zijn eigen as.
Pluto: Onderzoeksvooruitzichten
Het ruimtevaartuig New Horizons helpt ons antwoorden te vinden op veel van de meest serieuze vragen. Wat is de poolkap aan de pool van de planeet? Waarom is de evenaar vol met donkere en lichte vlekken? Dit alles kunnen we in slechts één maand leren.
Ceres: voor
Verdomme! Wat zijn deze witte dingen? Op Ceres, de dwergplaneet van onze astrogatenriem, onderzocht de Hubble Ruimtetelescoop verschillende heldere gebieden. Astrofoto's, gepubliceerd in 2005, tonen deze lichtpuntjes die in elk beeld verschijnen en nog steeds een raadsel blijven. In vergelijking met de vlekken op andere planeten lijken deze echter nog steeds donker te zijn. De reden is dat de planeet slechts een klein deel van het zonlicht reflecteert dat erop valt.
Ceres: Onderzoeksvooruitzichten
Al enkele weken voert het ruimteschip Rassvet zijn missie uit nabij Ceres. Veel foto's met een hoge resolutie zijn ermee gemaakt, maar astronomen zijn nog steeds perplex over de aard van deze vlekken. Misschien zijn de vlekken ijs? Of zout? Meer uitgebreid onderzoek is nodig om erachter te komen waaruit ze bestaan en hoe ze op de planeet zijn verschenen. Volgens NASA is dit fenomeen uniek voor het zonnestelsel.
Mars: voor
Reeds de eerste vluchten rondom Mars toonden aan dat deze planeet visueel sterk lijkt op de maan. Dromen over het leven op Mars in de hoofden van mensen verdwenen geleidelijk en de planeet werd pas als een dode wereld waargenomen totdat de missie Mariner9 in 1971 verbazingwekkende feiten vestigde. Op de planeet zijn er oude vulkanen, zoals de berg Olympus, en een enorme kloof spreidde zijn netwerk uit in bijna alle regio's van Mars.
Mars: Onderzoeksvooruitzichten
Gelukkig hebben we vandaag hoge resolutiebeelden bij de hand van Mars, die dagelijks gemaakt en verzonden worden naar aardwetenschappers. Zodoende hebben we de mogelijkheid om alle veranderingen van de planeet in detail te observeren. In 2004 produceerde de Mars Express-missie de eerste hoogwaardige beelden van een caldera op Olympus.
Comet 67P / Churyumov-Gerasimenko: voorheen
De Hubble-ruimtetelescoop, gelegen ter hoogte van de baan van de aarde, speelde een belangrijke rol bij het leggen van de route voor het Rosetta-ruimtevaartuig, dat zo snel mogelijk de 67r / Churyumov-Gerasimenko-komeet zou bereiken. In 2003 werden de mogelijkheden van de telescoop beperkt door de grootte en de rotatieperiode van de komeet. Daarom leek de komeet op de foto's op een voetbal.
Comet 67P / Churyumov-Gerasimenko: Perspectieven voor onderzoek
Wetenschappers en het publiek waren in 2014 letterlijk gefascineerd door het feit dat Rosetta uiteindelijk de komeet benaderde. Intriges hebben foto's toegevoegd die laten zien dat de komeet zich letterlijk op het dunste deel bevindt. In november zonk het schip Phile naar de oppervlakte van de planeet en verzamelde waardevolle tientallen uren waardevolle gegevens over de aard en oorsprong van de komeet.
Titan: vóór
Toen in de jaren tachtig het ruimteschip Voyager in de buurt van Titan vloog, zagen de astronauten slechts de karige contouren van de satelliet. De reden hiervoor is de mogelijkheden van het menselijk oog, dat in staat is om het beeld alleen in zichtbaar licht vast te leggen. De oranje mist verbergt betrouwbaar het oppervlak onder zich, waardoor alle kenmerken van Titan nog vele decennia een mysterie blijven. Deze mist is als de lijkwade van Venus. Een man zal veel moeite moeten doen om alle geheimen van Titan te openen.
Titan: Onderzoeksperspectieven
Het Cassini-ruimtevaartuig kwam in 2004 aan in het Saturn-systeem. Hij was goed uitgerust om door de mist heen te kijken. In de afbeelding die Cassini in 2014 maakte met de zichtbare en infrarood cartografische spectrometer (VISM), ziet u bijvoorbeeld de enorme zeeën van ethaan en methaan. Het ruimtevaartuig vond vochtophopingen in de buurt van de polen en zandduinen, die zich op de evenaar bevinden. Bovendien zonk het Huygens-ruimtevaartuig in 2005 naar de oppervlakte van de satelliet en stuurde het veel interessante beelden naar de aarde.
Kwik: voor
Mercurius is de planeet die het dichtst bij de zon staat. Gedurende vele jaren van het ruimtetijdperk, rende hij weg voor de kritiek van wetenschappers. In 1974-1975 vloog één sonde meerdere keren voorbij de planeet, maar kon alleen de plagerige glimpen van het oppervlak opvangen. Om een globale kaart van Mercury te maken, duurt de sfeer en interne structuur meer dan een decennium.
Mercurius: perspectieven voor onderzoek
NASA heeft zojuist de Messenger-missie voltooid, die gewijd was aan de studie van het oppervlak van Mercurius, de ruimtelijke omgeving, geochemie en bereik. Enkele van de belangrijkste bevindingen van Messenger bevatten overtuigend bewijs van de aanwezigheid van waterdamp aan de polen, een zwakke atmosfeer met een seizoensgebonden verandering van seizoenen en de aanwezigheid van oude vulkanische afzettingen.
Io: voor
Anders dan onze stille maan, is Io de hoogst vulkanische maan van Jupiter. Toen het Voyager-1 ruimtevaartuig in 1979 over IO vloog, werd zijn kleurrijke, zoals pizza, oppervlak een echte ontdekking.
Io: onderzoeksperspectieven
Het Galileo-ruimtevaartuig, gelanceerd in de jaren 1990, maakte globale beelden van het oppervlak van Io onmiddellijk na de uitbarsting van zijn vulkanen. Als we begrijpen hoe Io-vulkanen werken, kunnen we veel van de processen in het zonnestelsel begrijpen.
