Vroege zonneschijf met een insteekbeeld van een blauw hibonietkristal. Dit is een van de eerste mineralen die in het systeem zijn gemaakt.
Het begin van het zonneleven is een mysterie. Het brak 4,6 miljard jaar geleden uit, dat wil zeggen 50 miljoen jaar voor de vorming van de aarde. Omdat de ster ouder is dan onze planeet, is het moeilijk om fysieke objecten te vinden in de beginperiode van het systeem. Deze materialen dragen de chemische records van de vroege zon. Echter, een nieuwe studie vond blauwe kristallen in meteorieten en liet een turbulent verleden zien.
In de vroege periode was de zon ongelooflijk actief en ervoer vele uitbarstingen en bracht een meer intense stroom geladen deeltjes vrij. Mineralen zijn microscopisch kleine ijskristallen, Hibonite genaamd. Hun samenstelling bevat gerichte chemische reacties die alleen zouden kunnen optreden als de vroege zon veel energiedeeltjes vrijgeeft. De kristallen verschenen meer dan 4,5 miljard jaar geleden en bewaarden records over enkele van de eerste gebeurtenissen die plaatsvonden in het zonnestelsel. Ze zijn klein (met een diameter van iets minder dan 100 micron), maar ze wisten de zeer vluchtige edelgassen te behouden die door de blootstelling van de jonge zon werden geproduceerd.
Tot de vorming van de planeten bestond het zonnestelsel uit een ster en een massieve schijf van gas en stof. De regio was ongelooflijk heet met meer dan 1500 ° C. Wanneer de schijf koud is, begon de eerste fusie van mineralen blauwe hibonietkristallen te maken. De jonge zon bleef flitsen, waardoor protonen en andere subatomaire deeltjes de ruimte in vielen. Sommigen van hen waren hibonieten. Toen de protonen de atomen van calcium en aluminium in de kristallen doorboorden, splitsten ze zich in kleinere atomen - neon en helium. De laatste bleef voor miljarden jaren gevangen. Als gevolg daarvan bevonden de kristallen zich in de kosmische rotsen die op de aarde vielen in de vorm van meteorieten.
Klein hibonietkristal van Murchison-meteoriet
Wetenschappers bestudeerden meteorieten om te zoeken naar bewijs van de vroege actieve zon, maar vonden niets. Er was echter een vermoeden dat het probleem niet genoeg gevoelige technologieën is. Gebruikte nu een unieke moderne massaspectrometer uit Zwitserland. Deze machine bereikt de parameters van de garage en onthult de chemische samenstelling van objecten. De laser smolt de minuscule kristallijne korrel van Hibonite, waardoor helium en neon vrijkomen. Dit is een concreet bewijs dat de zon in het verleden actiever was.
Schijfmaterialen werden bovendien onderworpen aan directe bestraling en vonden dat de oudste mineralen van het systeem een bestralingsfase doormaakten die door jongere materialen werd vermeden. Dat wil zeggen, na het verschijnen van de Hibonites, vonden significante veranderingen plaats in het systeem. Mogelijk verminderde zonne-activiteit of latere materialen het gebied van de schijf niet.
