Artistieke visie van de vervormde en wervelende schijf van de Melkweg
Het blijkt dat de sterrenschijf van de Melkweg verstoken is van stabiliteit en vlak. In feite wordt het meer krom en gebogen weg van het galactische centrum. Van een lange afstand lijkt het sterrenstelsel op een dunne schijf van sterren die een volledige cirkel rond de centrale regio vliegen voor een aantal honderd miljoen jaar. Het centrum herbergt honderden miljarden sterren, die samen met donkere materie een zwaartekrachtige "lijm" creëren die alles bij elkaar houdt.
Hoe verder van de centrale galactische gebieden hoe zwakker de zwaartekracht. In de buitenste schijf zijn de waterstofatomen die het grootste deel van de galactische schijf vormen niet langer beperkt tot het dunne vlak en creëren ze een S-vormig gebogen aanzicht.
Het is moeilijk om de afstand van de zon tot delen van de buitenste galactische gasschijf te bepalen zonder een duidelijk idee van het uiterlijk. Recent is echter een nieuwe catalogus met variabele sterren (klassieke Cepheïden) verschenen, waarmee men afstanden met een nauwkeurigheid van 3-5% kan berekenen. Deze database hielp onderzoekers bij het creëren van het eerste gedetailleerde 3D-beeld van de Melkweg in afgelegen gebieden.
Boven: driedimensionale verdeling van klassieke Cepheïden in de gebogen schijf van de Melkweg. Onder: precessie van de basisknooplijn met een galactocentrische straal Klassieke Cepheïden zijn jonge stellaire objecten die 4-20 keer groter zijn dan de solaire bulk en hun helderheid is 100.000 keer groter. Grote massaliteit duidt op een korte levensduur en een snelle dood. De dood vindt plaats in het proces van snelle verbranding van nucleaire brandstof (soms in slechts een paar miljoen jaar). Deze sterren pulseren (van dag tot maand) en tonen veranderingen in helderheidsniveaus. Dergelijke periodes worden gebruikt om betrouwbaar afstanden te berekenen.
Analyse van het 3D-beeld toonde aan dat de verzameling 1339 Cepheïden en de galactische gasschijf elkaar nauw volgen. Dit stelt ons in staat om de vorming van een nieuw sterrenstelsel van de nieuwe kant te overwegen. Maar wat nog belangrijker is, we zijn erin geslaagd om de kromming van de S-vormige sterschijf (zoals een spiraal) te detecteren.
De resultaten lijken op eerdere waarnemingen van een tiental andere sterrenstelsels die dezelfde verwrongen spiraalstructuren vertoonden. De bevindingen suggereren dat de kromming hoogstwaarschijnlijk wordt veroorzaakt door de rotatiekracht, namelijk de massieve interne schijf. Nieuwe gegevens bieden een bijgewerkte kaart voor de studie van sterrenbewegingen in onze melkweg en de oorsprong van de schijf.
