Wetenschappers van de Universiteit van Amsterdam stelden hun theorie voor met betrekking tot de vorming van het Trappist-1 planetaire systeem, dat zeven planeten op ware grootte heeft. Ze geloven dat de hele zaak in de rij waarin het ijs wordt omgezet in water. Gebieden ontvangen extra water en vormen protoplaneten.
Het systeem met de zeven planeet Trappist-1 werd pas in februari 2017 aangekondigd. Ze verraste iedereen, omdat volgens theorieën zoveel grote planeten niet in de buurt van zo'n kleine ster konden verschijnen. Wetenschappers begonnen onmiddellijk een model te ontwikkelen.
Tot nu toe waren er twee hoofdtheorieën over planetaire vorming. De eerste zegt dat ze in eerste instantie worden gevormd op de plaats waar we ze vinden. In het geval van Trappist-1 werkt dit nauwelijks, omdat de schijf erg dicht moet zijn. De tweede - de planeten verschijnen op de schijf en bewegen dan naar binnen. Het is ook niet geschikt voor onze zaak, omdat het niet het feit verklaart dat alle 7 planeten qua grootte vergelijkbaar zijn met die van ons. Het nieuwe model is van mening dat er een moment van migratie is, maar dat 'bewegen' geen volwaardige planeet is, maar een kiezelsteen, waaruit de formatie begint. Het wordt vertegenwoordigd door ijs. Wanneer de kiezels de ijslijn naderen (het punt waar er voldoende warmte is om vloeibaar water te vormen), wordt een extra volume waterdamp verkregen. Als gevolg daarvan gaan de elementen samen en vormen een protoplaneet, dat geleidelijk naar de ster toe beweegt. Onderweg blijft het groeien, kiezels oppakken en uitgroeien tot moderne dimensies.
De grootste moeilijkheid ligt in de waterlijn. Op de kruising van kiezels consumeert waterijs, maar het hervat het terwijl het door de stofschijf passeert. In het systeem werd dit proces herhaald totdat de gevonden zeven verschenen. In de nabije toekomst zijn onderzoekers van plan om hun gissing in het computermodel te testen, rekening houdend met verschillende omstandigheden.
