Het diagram toont verschillende evolutionaire stadia van een protoplaneet. (1) - Planeet zonder atmosfeer. (2) - Planeet met atmosfeer en vast ijs / rotsoppervlak. De buitenste atmosferische laag is straling en de binnenste laag is convectief met ijskorrels. (3) - Planeet met rotsachtige kern en oceaan. De externe atmosfeer is straling en de interne is convectief. (4) - Planeet met en zonder kern
John Chambers, een planetaire wetenschapper aan de Carnegie-instelling, stelde een nieuwe theorie voor over de vorming van gasreuzen. Er wordt aangenomen dat planeten zoals Jupiter begonnen als een rotsachtig type - aanwas van materiaal rond een ster. Ze worden gasreuzen vanwege hun afgelegen ligging en de beperkte invloed van de stellaire wind. Chambers komt met een meer gedetailleerde uitleg.
Hij gelooft dat de aanwas van stenen ter grootte van kiezels en ijs kan leiden tot de creatie van een protoplaneet met een geleidelijke toename van de atmosferische druk. Dit zal leiden tot sublimatie van ijs en het vullen van de atmosfeer met waterdeeltjes. Het proces wordt dampachtige wereld genoemd. Hitte veroorzaakt planetaire verwarming en enorme groei, waardoor de atmosfeer meer water kan vasthouden. Op een gegeven moment zal de druk zo groot worden dat het water naar het superkritische vloeistofstadium gaat - een mengsel van waterstof en helium. De protoplaneet zal gassen van de sterdisk gaan trekken en gigantische afmetingen bereiken. Deze theorie verschilt van de rest, gebaseerd op het feit dat de planeten zijn gemaakt van grote stukken ruimteschroot. Maar gasreuzen moeten zich snel vormen, omdat de stellaire wind afneemt naarmate de ster ouder wordt.
Tot nu toe is dit slechts een theorie, maar Chambers is van plan om het op Jupiter te testen. Er zijn al vermoedens dat de planeet een meer diffuse kern heeft, wat niet consistent is met eerdere aannames.
